De sociale partners hebben een belangwekkend advies uitgebracht en een CAO overeengekomen voor het gebruik van de fiets in het woon-werkverkeer. Een belangrijk element daarin is de veralgemening van de fietsvergoeding voor alle werknemers! Bijna 5 jaar na zijn eerste pleidooien hiervoor in het federale parlement, is cd&v-verkeersspecialist Jef Van den Bergh erg tevreden met deze doorbraak.
Het advies bevat het engagement van de sociale partners om op korte termijn in de Nationale Arbeidsraad een aanvullende CAO af te sluiten voor werknemers uit de privésector die nog geen recht hebben op een fietsvergoeding. Hierdoor zal vanaf 1 mei elke fietspendelaar recht hebben op een vergoeding voor het woon-werkverkeer per fiets.
Een goede zaak voor de betrokken werknemers, én voor onze mobiliteit en ons klimaat. Cijfers tonen aan dat het aandeel fietsende pendelaars merkelijk hoger ligt in sectoren mét een volwaardige fietsvergoeding tegenover sectoren die daar niet specifiek op inzetten: 13,3% t.o.v. 6,2% in de modal shift van de pendelkilometers in die resp. sectoren. De jongste jaren is het fietsgebruik in het pendelverkeer al aanzienlijk toegenomen.
In de door het federaal parlement goedgekeurde resolutie (9 juli 2020) voor de veralgemening van de fietsvergoeding van Jef Van den Bergh werd het al aangehaald:
Fietsen naar het werk heeft veel voordelen: het is gezond (minder ziekteverzuim, fitheid, gewicht, betere productiviteit, …), en zorgt voor minder vervuiling en geluidsoverlast. Bovendien is het een middel tegen files, het vermindert voor de werkgever de kosten van parkingaanleg, het absenteïsme vermindert,… Niets dan voordelen! Daarom vinden wij dat elke werknemer recht zou moeten hebben op een fietsvergoeding, ongeacht hij/zij die verplaatsing doet met een rijwiel, een gemotoriseerd rijwiel of een speedpedelec.
In 2021 ontvingen 631.604 werknemers (d.i. ongeveer 15% van de werknemers in België) een fietsvergoeding, een stijging van 55% in 5 jaar. Aangezien ongeveer 3 op de 10 werknemers minder dan 5 kilometer in vogelvlucht van hun arbeidsplaats wonen, is er nog heel wat marge overblijft om het fietsgebruik in het woon-werkverkeer verder te verhogen. Je ziet dat vandaag bv. al in Antwerpen. Liefst 1 op de 2 Antwerpse werknemers gebruikte in 2022 de fiets voor minstens een deel van het woon-werktraject. Een verhoging van +5% in vergelijking met vorig jaar. 1 op 5 werknemers doet élke rit van en naar het werk volledig op de fiets.
“De toekenning van een vergoeding voor het woon-werktraject per fiets is een belangrijke maatregel om het gebruik van de fiets aan te moedigen.” Jef Van den Bergh is na zijn jarenlange inzet voor de veralgemening van die fietsvergoeding dan ook erg blij met deze doorbraak: “De fietsvergoeding is een belangrijke trigger om de stap naar de fiets uiteindelijk te zetten. Onderzoek toont aan dat het fietsgebruik bij werknemers stijgt met 36% wanneer bedrijven een fietsvergoeding aanbieden. Het is de meest effectieve (maar niet enige) maatregel voor werkgevers om fietsen te stimuleren. In het belang van een vlotte mobiliteit met minder files, een duurzame mobiliteit met minder CO²-uitstoot, én gezondere werknemers.”
Kinderarmoede aanpakken vereist samenwerking. Daarom geeft Vlaams minister van Armoedebestrijding Benjamin Dalle vandaag groen licht aan 45 ambitieuze projecten. Lokale bondgenotennetwerken verenigen verschillende spelers op het terrein om samen een vuist te maken tegen kinderarmoede. Een budget van 7 miljoen euro moet het mogelijk maken om meer kinderen uit armoede te halen.
Het klimaatdebat ging de laatste jaren te vaak enkel over grote doelstellingen, kostenefficiëntie en megatonnen CO2-reductie. Door die abstractie geraken mensen vervreemd en gedemotiveerd. Mensen verwachten terecht antwoorden en oplossingen van politici voor de grootste uitdaging die ons en volgende generaties te wachten staat. De antwoorden die de Groenen naar voren schuiven hebben dikwijls iets weg van een absoluut doemscenario of de regelrechte apocalyps. Cd&v zet zich dan ook af tegen de “klimaatkerk” waarin strenge dogma’s gepredikt worden. Ter rechterzijde horen we al te vaak dat àlle klimaatmaatregelen behoren onder de categorie “groene waanzin”. Maar ook aan die fatalisten, klimaatontkenners en bijgevolg stilstand heeft niemand iets.
De re-integratie van een half miljoen langdurig zieken in ons land, lijkt de goede richting uit te gaan. Zo is er een stijging van informele begeleidingstrajecten opgestart door de persoon zelf. Maar er zijn nog heel wat onopgeloste vraagstukken. Daarom vroeg Nahima Lanjri aan minister van werk Dermagne om meer in te zetten op preventie en aanpak van werkgerelateerde uitval.