Er komen vanaf volgend schooljaar fors meer opleidingen ‘duaal leren’. Minister van Werk Jo Brouns bereikte hierover, in samenwerking met de minister van Onderwijs, een akkoord met de Vlaamse Regering. Zo kunnen nog meer scholieren en cursisten leren in de klas combineren met leren op de werkvloer. Dit is voor veel jongeren een goede voorbereiding op de arbeidsmarkt.
‘Duaal leren’ is sinds schooljaar 2019-2020 een volwaardig traject in het secundair onderwijs. Dankzij dit systeem, dat destijds door Hilde Crevits werd opgezet, kunnen jongeren vanaf 15 jaar leren in de klas combineren met leren op de werkvloer. Iedereen wint bij dat systeem. De scholieren en cursisten worden beter voorbereid op de arbeidsmarkt. De scholen kunnen hun leerlingen beter gemotiveerd houden en nog praktijkgerichter opleiden. De bedrijven trainen nieuwe krachten die na hun opleiding beschikken over alle relevante kennis en kunde en die vlot integreren op de werkvloer.
Op initiatief van minister Jo Brouns en minister Weyts wordt nu groen licht gegeven voor 266 extra opleidingen in 81 verschillende scholen secundair onderwijs en Syntra-centra. Het aanbod neemt zo in één klap toe met +22%. Er zijn bovendien 10 opleidingen die voor het eerst ‘duaal’ worden, waaronder slager-charcutier, polyvalent technieker in de haven en plaatser van houten vloerbedekking, stuk voor stuk unieke profielen. “Hoe groter het aanbod duaal leren, hoe meer jongeren hun vak leren én werkervaring opdoen in de onderneming”, zegt Jo Brouns.
Met opleidingen die ook op de werkvloer doorgaan, geven we jongeren meer kansen om te ontdekken wat écht bij hen past. “Met de goedkeuring van extra opleidingen kunnen we van duaal leren verder een succes maken. Een succes voor de school, de onderneming, maar vooral voor de jongere”, concludeert de minister.
Binnen 5 jaar moet België het meest gezinsvriendelijke land van Europa zijn. Daarom vraagt cd&v een snelle invoering van het Familiekrediet en doet zelf een voorzet hoe dit er zou kunnen uitzien.
Jonge ouders hebben het gevoel er veel te weinig voor hun kinderen te kunnen zijn en tijd met hen te kunnen doorbrengen. Het blijft niet enkel bij een subjectief gevoel. Jonge ouders kunnen zich werkelijk te weinig bezig houden met de dagelijkse opvoeding van hun kinderen. Sterker nog, ze missen op structurele basis belangrijke momenten in het leven van de kinderen, zowel in het bijzonder belangrijke eerste levensjaar van het kind als later in de opvoeding. Het laat zijn sporen na bij zowel de ouders als de kinderen.