Meetrekken wie het moeilijk heeft

Publicatiedatum

Auteur

Jan Vanderhoeven

Deel dit artikel

Al van bij de start van deze regeringen, heeft CD&V gepleit voor economische groei mét sociale vooruitgang. We geven een duwtje in de rug aan diegenen die vooruit willen en kunnen, maar we laten niemand achter. Daarom leveren we extra inspanningen om mensen die het moeilijker hebben te ondersteunen en vooruit te trekken. Een sterk sociaal beleid blijft dan ook cruciaal.

Pensioenen en uitkeringen

Het minimumpensioen voor wie een volledige carrière heeft gewerkt wordt verhoogd met 0,7 procent. Daarnaast wordt de fiscale vrijstelling voor pensioensparen verhoogd.

In de strijd tegen armoede worden het leefloon en de uitkeringen voor personen met een handicap en de inkomensgarantie voor ouderen, verder verhoogd richting de armoedegrens. Voor alleenstaande ouders met armoederisico worden verdere inkomensondersteunende maatregelen genomen, waaronder een verhoogde fiscale aftrek voor kinderopvang.

Wie met een deeltijds contract werkt om voor een ziek familielid te kunnen zorgen, kan die zorgtijd voortaan laten meetellen bij de opbouw van zijn recht op een minimumpensioen. Mantelzorgers worden op die manier extra ondersteund. De gelijkstelling voor het pensioen geldt voor een periode van maximum 48 maanden.

Sterkere samenleving

Naast het optrekken van pensioenen en uitkeringen, heeft de regering ook oog voor het mentale welzijn van mensen die het moeilijker hebben. Zo zal een bezoek aan de psycholoog voortaan worden terugbetaald door de ziekteverzekering als er een doorverwijzing is door de huisarts of in geval van opname in het globaal medisch dossier.

Nieuws

cd&v komt met historisch familiekrediet: rugzak van 24 maanden per kind

Binnen 5 jaar moet België het meest gezinsvriendelijke land van Europa zijn. Daarom vraagt cd&v een snelle invoering van het Familiekrediet en doet zelf een voorzet hoe dit er zou kunnen uitzien.

1 op 4 jonge ouders heeft onvoldoende tijd voor de dagelijkse opvoeding kinderen

Jonge ouders hebben het gevoel er veel te weinig voor hun kinderen te kunnen zijn en tijd met hen te kunnen doorbrengen. Het blijft niet enkel bij een subjectief gevoel. Jonge ouders kunnen zich werkelijk te weinig bezig houden met de dagelijkse opvoeding van hun kinderen. Sterker nog, ze missen op structurele basis belangrijke momenten in het leven van de kinderen, zowel in het bijzonder belangrijke eerste levensjaar van het kind als later in de opvoeding. Het laat zijn sporen na bij zowel de ouders als de kinderen.