Net zoals we kleding en onderdak nodig hebben, is voeding essentieel voor ons welzijn. We moeten water drinken en eten om te leven, net zoals we lucht nodig hebben om te ademen. Als we over voedsel praten, denken we niet alleen aan het plukken van fruit, vissen of jagen, maar ook aan het bewerken van het land, het kweken in onze tuinen en het houden van vee. Landbouw is onmisbaar, we kunnen simpelweg niet zonder.
Deze basiswaarheden raken tegenwoordig vaak op de achtergrond. Net zoals we gemakkelijk vergeten dat water uit de kraan stroomt en elektriciteit door onze kabels loopt, zo nemen we voedsel voor lief als iets dat zomaar uit de koelkast of supermarkt komt. Het directe verband tussen het stukje vlees en het dier of de groenten en de boeren lijkt te vervagen naarmate de tijd verstrijkt. Het is bijna alsof fruit nog steeds wild groeit en door nomaden wordt verzameld. Land bewerken, gewassen planten en verzorgen, oogsten – het lijkt wel alsof deze kennis in de vergetelheid is geraakt. Maar laten we niet vergeten: zonder deze essentiële stappen zou er niets op ons bord liggen.
Nochtans zijn we voor ons overleven afhankelijk van voedsel, en voor onze voeding van landbouw. Want 8 miljard aardbewoners, 800 miljoen Europeanen, 12 miljoen Belgen of 7 miljoen Vlamingen voed je niet met dat wat je al wandelend tegenkomt of al zoekend, vindt. Integendeel. We moeten de productie en de productiviteit in de agrarische sector voortdurend opdrijven om het wereldwijd en binnenlands toenemend aantal monden te kunnen blijven voeden.
De landbouw slaagt er in onze tijd, anders dan in het verleden, goed in om voedsel te produceren. Toch lopen we nog vaak tegen problemen aan als het aankomt op de eerlijke verdeling van deze opbrengst. Als het om productie gaat, moeten we waakzaam zijn dat we die niet hinderen met overbodige of ineffectieve regelgeving, zoals te strikte regels over landgebruik, waterbeheer, meststoffen en gewasbescherming. Wat betreft de distributie van voedsel, moeten we breder kijken dan de ongelijke verhoudingen tussen welvarende producenten in het Noorden en de arme consumenten in het Zuiden. We moeten ook onze afhankelijkheid van import uit landen buiten de Europese Unie bekijken, – zowel om in onze kwantitatieve behoefte aan voldoende voedsel te voorzien als om te zorgen voor de beschikbaarheid van veilig en gezond eten.
Voedsel van eigen bodem biedt ons de grootste garantie op kwaliteit en voldoende voorraad. Ook voor duurzaamheid staat lokaal voedsel garant. Bij deze aspecten mogen we geen concessies doen aan normen die onze gezondheid, de kwaliteit van onze leefomgeving en dierenwelzijn beschermen. Tegelijkertijd moet binnen deze kaders de landbouw de ruimte krijgen om te groeien, op een manier die de boeren in staat stelt een eerlijk en degelijk inkomen te verdienen, met respect voor waardige werkomstandigheden. Anders houdt de boer op met boeren.
Kernpunten
Voor cd&v moet landbouwbeleid er voor zorgen dat boeren kunnen boeren:
- door op een eenvoudige wijze toegang te verschaffen tot kapitaal;
- door te voorzien in beschikbaar en betaalbaar areaal;
- door in te zetten op toegepast onderzoek en innovatieve technieken;
- door keuzevrijheid te garanderen inzake schaal en teelt;
- door de rol van producenten- en branche-organisaties te ondersteunen;
- door rechtszekerheid te bieden in een juridisch robuust en politiek stabiel regelgevend kader;
- door jongere landbouwers naast scholing en vorming ook een duw in de rug te geven;
- door oudere landbouwers bij verkoop van gronden en gebouwen te behoeden voor waardeverlies;
- door haalbare duurzaamheidvoorwaarden op te leggen inzake milieu, natuur, klimaat en energie;
- door invoer van buiten de Europese Unie sociaal, ecologisch, qua volksgezondheid en qua dierenwelzijn aan banden te leggen.