Nationale politiek  

Mijn eerste politieke stappen zette ik in 2003 toen ik als opvolger kandideerde op de CD&V Kamerlijst. 

In 2007 mocht ik opnieuw, dit keer als 1 ste opvolger, kandideren voor de Kamerlijst. In opvolging van Johan Sauwens, die opteerde om verder in het Vlaams Parlement te blijven, werd ik voor het eerst lid van het federale parlement.

In 2010 werd ik als lijsttrekker voor Limburg en in 2014 vanop de 3 de plaats telkens opnieuw verkozen.

Gemeentelijke & Provinciale Politiek

In 2006 werd ik als lijsttrekker voor de provincieraadslijst in het kanton Maasmechelen verkozen tot provincieraadslid.  Door mijn verkiezing in de Kamer diende ik reeds in juni 2007 hieruit ontslag te nemen.

In 2012 mocht ik – in de voetsporen van mijn papa – onze gemeenteraadslijst trekken. We wonnen de verkiezingen en als burgemeester mocht ik een coalitie leiden van CD&V – NVA – Open VLD.

In 2018 – na een turbulente periode in de gemeenteraad, met heel wat dissidentie in eigen rangen – wonnen we toch opnieuw de gemeenteraadsverkiezingen, en werd ik opnieuw burgemeester, dit keer van een afgeslankte coalitie, enkel met de Open VLD.

Zowel in 2012 als in 2018 kandideerde ik trouwens ook – telkens als lijstduwer – voor de provincieraadsverkiezingen  telkens werd ik rechtstreeks verkozen, doch diende ik ontslag te nemen o.w.v. het feit dat ik in het Parlement zetelde. Zo kon ik in 2012 plaats maken voor Mieke Ramaekers, die later die legislatuur ook nog gedeputeerde kon worden, en in 2018 voor haar zoon Koen Albregts.
>> Lees hier meer over Raf