We zijn steeds meer verbonden met elkaar, of zo lijkt het toch, en toch zijn we steeds meer eenzaam. Met doelgerichte maatregelen willen de meerderheidspartijen in het Vlaams Parlement daar iets aan doen. Gemakkelijk is dat niet. Eenzaamheid is een complexe materie en heeft verschillende gezichten. Eenzaamheid komt bij alle leeftijdscategorieën voor. Daarenboven is het vaak een taboe. Katrien Schryvers (CD&V) pleit samen met N-VA en Open Vld onder meer voor het meten van eenzaamheid via de Belgische Gezondheidsenquête en het erkennen van eenzaamheid als transversaal beleidsthema, opgevolgd door de minister van welzijn.
1.625.000 Vlamingen voelen zich regelmatig eenzaam volgens onderzoek van KUL-IPSOS-Koning Boudewijnstichting. Het gaat dus om véél mensen maar ook om grote gevolgen: chronische eenzaamheid is even schadelijk is voor je gezondheid als het roken van 15 sigaretten per dag.
Eenzaamheid is een complexe materie, ook omdat het een subjectief begrip is en verschillende gezichten heeft. Daarenboven is het vaak een taboe. We praten er niet graag over, zeker niet als het ons zelf overkomt. En de cijfers duiden ook aan dat we voorbij bepaalde clichés moeten kijken: eenzaamheid is geen typisch verschijnsel bij ouderen, het komt bij alle leeftijdscategorieën voor.
In eerste instantie is de oplossing een verantwoordelijkheid van iedereen, van elke burger. Om mensen uit hun isolement te halen, heb je sociaal contact, andere mensen, een warme gemeenschap nodig. “De beleidsmakers kunnen daar wel degelijk een handje bij helpen”, zegt Vlaams parlementslid Katrien Schryvers. “In onze resolutie, die deze week in het Vlaams Parlement wordt besproken, pleiten we voor een Vlaamse strategie die steden en gemeenten ondersteunt en voor het opzetten van een interventiedatabank voor de lokale besturen. Zo’n databank geeft aan welke projecten echt werken. Zo hoeft elke gemeente het warm water niet opnieuw uit te vinden. Er bestaan lokaal al tal van goede initiatieven, zoals bijvoorbeeld in mijn eigen gemeente Zoersel de actie ‘Wij weten elkaar wonen’, waarbij vrijwilligers alle 80-plussers bezoeken.”
“Verder willen we in overleg gaan met de federale overheid en de andere gemeenschapsregeringen om het meten van eenzaamheid te incorporeren in de Belgische Gezondheidsenquête. Dat moet ons actuele cijfers verschaffen” zegtSchryvers.
“Tenslotte willen we van eenzaamheid een transversaal beleidsthema maken opgevolgd door de minister van welzijn”, aldus Schryvers. “Dat moet resulteren in een aantal weloverwogen acties in alle beleidsdomeinen. Voorbeelden daarvan zijn de inrichting van de openbare ruimten, de toegankelijkheid van het sociaal-cultureel verenigingsleven en het jeugdwerk, het stimuleren van buurtinitiatieven, het structureel aanpakken van uitsluitingsmechanismen en de openbare omroep aandacht laten schenken aan deze problematiek.”
