Marianne Thyssen en Kris Peeters. Twee politieke boegbeelden van onze partij. Christendemocraten pur sang. Hun samenwerking gaat al lang terug in de tijd. “Marianne heeft me ooit nog aangeworven bij Unizo, al was ik wel te laat met mijn sollicitatiebrief”, geeft Kris toe. Straks kruisen hun wegen opnieuw en staan ze samen op de Europese lijst: Kris als lijsttrekker en Marianne als lijstduwer.
& Jullie zijn christendemocraten in hart en nieren. Hebben jullie dit van thuis uit meegekregen?
Kris: “Mijn vader was jarenlang CVP-voorzitter in Ruisbroek. Ik kreeg de christendemocratie met de paplepel mee. Het was een logische keuze voor mij. Christendemocraten gaan altijd op zoek naar oplossingen waar iedereen wel bij vaart.”
Marianne: “Mijn ouders waren zelfstandigen. In die tijd wilden niet veel zelfstandigen politieke kleur bekennen. Ik kreeg wel bepaalde waarden en normen van thuis uit mee die overeenkwamen met de christendemocratie. Toen ik voor het eerst mocht gaan stemmen, fluisterde m’n mama mij in het oor dat ik het best voor CVP kon stemmen. Eindelijk kende ik hun voorkeur (lacht).”
& Hoe zijn jullie dan in de politiek gerold?
Marianne: “In 1989 werkte ik als directeur op de studiedienst van Unizo. Herman Van Rompuy was toen voorzitter van de partij en vroeg mij of ik op de Europese lijst wilde staan als eerste opvolger. Voordien had ik er nooit bij stilgestaan of ik in de politiek wilde gaan. Maar ik heb de sprong gewaagd. Europa was toen volop in beweging, dat sprak me wel aan.”
Kris: “Bij mij is dat heel toevallig gebeurd eigenlijk. Ik was topman bij UNIZO en werd op een dag door Yves Leterme aangesproken. Yves vroeg me of ik minister wilde worden in de Vlaamse regering. Die vraag kwam voor mij onverwacht maar ik heb niet lang moeten nadenken. Als je aan de kant staat te zeggen dat het een goede regering moet worden en je krijgt plots de kans om mee te doen, dan kan je natuurlijk geen nee zeggen.”
& Jullie kennen elkaar al lang. Marianne, je bent zelfs nog de baas geweest van Kris.
Kris: “Het is juist dat wij elkaar al lang kennen. Marianne heeft mij lang geleden aangeworven als fiscaal adviseur bij Unizo, waar zij directeur was. Ik weet nog dat ik te laat was met mijn sollicitatiebrief. Toen ze naar het Europees parlement vertrok, volgde ik haar op bij Unizo.”
Marianne: “De sollicitatiebrief van Kris was in 1988 inderdaad te laat op mijn bureau beland (lacht). Ik herinner mij goed dat de brief desondanks goed opviel door zijn kortheid en gebaldheid. Ik dacht ‘verdorie, hij is te laat, maar we moeten hem zeker uitnodigen voor een gesprek’.”
Kris: Toen ik de politiek introk, leerde ik Marianne nog beter kennen als Europees commissaris en nu zitten we in een nieuwe fase waarbij we de Europese lijst trekken en duwen. Het is waarschijnlijk ons lot dat we elkaar op zoveel momenten zijn tegengekomen in onze carrière (lacht). Het is voor mij in ieder geval altijd een zeer aangenaam en groot plezier om met Marianne samen te werken.”
& Wat hebben jullie van elkaar geleerd?
Marianne: “Dat Kris meer filosofen kent dan ik (lacht).”
Kris: “Ik weet niet of dat juist is (lacht). Waarin Marianne een voorbeeld is voor velen, is de manier waarop ze aan politiek doet. Samenwerken om tot compromissen te komen. Haar werkkracht is enorm. Politiek is nu eenmaal hard werken, op welk niveau je ook zit.”
Marianne: “Ik zou ook het omgekeerde kunnen zeggen van Kris. Ook hij is een enorm harde werker. Ik herinner me dat ik hem de eerste jaren toen hij voor mij werkte, moest aansporen om niet altijd door te werken en eens vakantie te nemen.”
& Wanneer we een blik werpen op onze samenleving, zien we dat de veranderende wereld voor sommige mensen onzekerheid en angst voor de toekomst met zich meebrengt. Zijn die zorgen terecht?
Kris: “Angst wordt in onze samenleving gevoed door een aantal gevoelens. De woede dat er geen oplossingen (lijken te) komen voor problemen waarmee we geconfronteerd worden zoals klimaat, digitalisering en de jobs die daardoor kunnen verdwijnen. Er heerst ook een bezorgdheid dat de (klein)kinderen het minder goed zullen hebben. Dat brengt veel angst met zich mee. Angst die wordt uitgebuit door populistische, nationalistische partijen die niet alleen die angst voeden, maar er ook op inspelen. Door de schuld bij anderen te leggen, zou volgens hen de angst verdwijnen. Dat is een zeer gevaarlijke strategie.”
& Hoe kunnen we mensen dan toch geruststellen?
Kris: “We moeten hun angst serieus nemen. Je moet mensen niet zeggen dat ze niet bang hoeven te zijn, want die angst is er wél. Zowel bij oudere als bij jongere mensen. We moeten de problemen oplossen door samen te werken en mensen niet tegen elkaar op te zetten. Door samen te werken en te geloven in de technologische vooruitgang en menselijke vernuftigheid, zijn oplossingen mogelijk. Stap voor stap.
Marianne: “Een goed voorbeeld is de Brexit. Mensen die voor de Brexit stemden, werden geleid door angst. Wat met mijn kinderen later? Of met mijn job? Hoe moeten we omgaan met digitalisering en globalisering? Een aantal mensen liet zich leiden door ‘de oplossing’ die toen gegeven werd: de Brexit. Ik denk dat veel mensen nu pas beseffen hoe belangrijk de Europese Unie is en wat ze zullen verliezen. We moeten de samenwerking met de landen in Europa net verder uitdiepen in plaats van lam te leggen.”
Kris: “Eigenlijk gaat het om rentmeesterschap. Een christendemocratische term bij uitstek. We dragen allemaal de verantwoordelijkheid voor deze én de toekomstige generatie. Wij, als christendemocraten, zijn bruggenbouwers. Wij hebben de instrumenten in handen om met hoop en samenwerking vooruit te geraken in de uitdagingen die onze samenleving kent.”
& Is het net die samenwerking die Europa zo bijzonder maakt?
Marianne: “Dat denk ik wel. De globalisering van de wereld, de digitalisering, de klimaatproblematiek en de vergrijzing van de bevolking, het speelt zich allemaal op een grote schaal af. Je kan daar geen antwoord meer op vinden als iedereen in zijn eigen hoekje in zijn eigen land blijft zitten. Je moet dat samen aanpakken. Samen een stem vormen in de rest van de wereld om onze toekomst vorm te geven. Voor de thema’s die er echt toe doen voor de mensen, heb je Europa nodig. Want het is Europa die zorgt voor vrede, vrijheid, democratie, een goede levensstandaard en perspectief. Het is een beleidsniveau als een ander, maar toch hebben we het heel hard nodig.”
Kris: “Het is dankzij Europa dat jongeren vandaag op Erasmus kunnen trekken, waardoor ze in het buitenland kunnen studeren. Het is dankzij Europa dat we vandaag allemaal zonder extra kosten kunnen bellen, sms’en of surfen in andere lidstaten.”
Marianne: “We hebben nu één grote interne markt met een grote keuze aan producten en diensten. We kunnen reizen, wonen, werken en trouwen waar we willen, je zal niet meer opgehouden worden aan de grens. Toen ik nog kind was, werden we zelfs nog aan de Belgisch-Nederlandse grens gecontroleerd. We vinden het allemaal vanzelfsprekend dat die grenscontroles er nu niet meer zijn, maar die zijn er gekomen door Europa.”
& Jullie hebben al veel plaatsen gezien in Europa. Wat is jullie favoriete plek?
Kris: “We hebben zoveel prachtige steden: Rome, Lissabon, Barcelona. Steden die aan een rivier liggen, spreken mij het meeste aan.”
Marianne: “Zoals Antwerpen hé? (lacht).
Kris: “Inderdaad (lacht). Een tijdje geleden trok ik in de winter naar Tallin. Je waant je een aantal eeuwen terug in de tijd. Onze Europese (hoofd)steden hebben zoveel cultuur en geschiedenis te bieden dat je er niet op uitgekeken geraakt.”
Marianne: “Die grote steden zijn fantastisch. Als ik in Rome loop, dan zit ik terug in de geschiedenislessen van toen ik 12 jaar was. Ooit heb ik een heel stuk door Oost-Duitsland gefietst. Van Eisenach, de geboorteplaats van Bach, naar Dresden en in Portugal van Porto naar Lissabon. Dan rijd je door de kleine dorpen en zie je veel van de levensstandaard van de mensen.”
& Met welke ambitie trekken jullie straks naar het parlement?
Kris: “Met zoveel mogelijk christendemocraten in het Europees parlement.”
Marianne: “Daar kan ik niets tegen inbrengen (lacht). Door te stemmen voor onze mensen, brengen we het juiste beleid naar Europa. En dan hoop ik dat we onze sociaaleconomische markteconomie in stand kunnen houden. Dat is altijd het DNA geweest van Europa.”
>> Benieuwd naar meer? Lees hier welke vragen we hen nog voorlegden. Zo doen ze onder meer uit de doeken hoe de arbeidsmarkt van onze toekomst er moet uitzien.
