Meer dan 750.000 vrijwilligers zetten zich in Vlaanderen dagelijks, of op momenten waarop ze zich vrij kunnen maken, in voor de samenleving. De meesten onder hen doen dit onbezoldigd, uit vrije wil voor hun organisatie, hun buurt, hun goed doel, evenement, ... Sommige vrijwilligers krijgen een onkostenvergoeding van de organisatie, deze is beperkt tot €34,03 per dag én €1.361,23 per jaar. Op deze regelgeving werd een uitzondering voorzien voor vrijwillige brandweerlui.
Deze vrijwillige brandweerlui kunnen een vergoeding ontvangen die tot €4.460 wordt vrijgesteld van belastingen en sociale bijdragen. Dit geldt ook voor vrijwilligers die als ambulanciers bij de brandweer of bij de civiele bescherming werken. De vrijstelling geldt echter niet voor ambulanciers die bij een private ambulancedienst of bij een ambulancedienst van een ziekenhuis als vrijwilliger bijspringen.
Uit een mondelinge vraag van CD&V-Kamerlid Nahima Lanjri blijkt dat de minister van Financiën een wetsontwerp klaar heeft om deze discriminatie weg te werken. Een goede zaak volgens Lanjri, aangezien ambulanciers immers hetzelfde werk doen, dezelfde opleiding genoten en aan dezelfde regels onderworpen zijn.
Waarom zou er dan een onderscheid moeten gemaakt worden tussen een ambulancier die als vrijwilliger werkt voor de brandweer en een ambulancier die als vrijwilliger werkt voor een andere ambulancedienst”, klinkt het.
Lanjri dringt al sinds 2015 aan bij de minister van Financiën om deze situatie recht te trekken. Sinds eind 2017 worden hulpverleners-ambulanciers en brandweerlui sociaalrechtelijk op dezelfde manier behandeld, het bleef echter wachten op een gelijke behandeling op fiscaal vlak. “Geen moment te vroeg”, vervolgt Lanjri. Volgens het Antwerps parlementslid haken sommige hulpverlener-ambulanciers halverwege het jaar af, omdat ze hun fiscaal plafond hebben bereikten. “De permanentie van de ambulancediensten komt hierdoor in het gedrang”, zegt de Antwerpse politica.
Het is immers duidelijk dat we alle ambulanciers op dezelfde manier moeten behandelen, onafhankelijk van de organisatie waarin ze actief zijn. De taken en verplichtingen binnen de dringende geneeskundige hulpverlening, zijn immers dezelfde voor alle ambulanciers. Het is dus te gek voor woorden dat deze discriminatie nog zou blijven bestaan”, besluit Nahima Lanjri.
