Het Zorgcentrum na Seksueel Geweld (ZSG) in Brussel, dat eind 2017 de deuren opende, krijgt alsmaar meer klachten binnen. Tijdens de beginperiode ontving men 30 tot 40 slachtoffers per maand, maar die cijfers zijn nu al opgelopen tot zo’n 50 tot 60 slachtoffers per maand. Daarmee liggen de Brusselse cijfers duidelijk hoger dan bij soortgelijke centra in Gent of Luik. Bovendien blijkt 1 op 3 slachtoffers jonger dan 18 jaar te zijn. De gegevens zijn afkomstig uit het antwoord op een vraag van Brussels gemeenteraadslid Bianca Debaets (CD&V), die zich bezorgd toont omtrent de situatie: “Het is hoog tijd om aan de alarmbel te trekken en meer middelen vrij te maken voor de preventie en sensibilisering.”
Het ZSG opende de deuren op 1 november 2017, op initiatief van de afdeling zwangerschap en gynaecologie van het UMC Sint-Pieter. Tijdens de eerste twee maanden ontving men er 79 slachtoffers van seksueel geweld, in het volledige jaar 2018 waren dat er 474. Dat aantal groeide steeg 2019, met nog een maand te gaan, al tot 508. In 90% van de gevallen gaat het om vrouwen, die gemiddeld 24 jaar oud zijn. Bijna 1 slachtoffer op 3 is echter jonger dan 18 jaar. In zowat 50% van de gevallen wordt er ook klacht neergelegd bij de politie.
“Deze cijfers zorgen voor een koude rilling”, aldus Bianca Debaets. “En wat dan bovendien nog het meest verontrustend is, is de wetenschap dat dit eigenlijk nog maar het topje van de ijsberg is. Veel slachtoffers hebben immers schrik om zich te laten verzorgen of om klacht in te dienen, uit angst voor represailles. Daarom is het belangrijk om het bestaan van dit centrum nog meer te benadrukken, zodat slachtoffers makkelijker de stap ernaartoe kunnen zetten.
Het ZSG biedt vooral medische zorg aan, zoals onderzoeken en behandelingen op fysiek, seksueel en reproductief vlak. Slachtoffers kunnen er ook terecht voor forensische zorg, ondersteuning en een psychologische follow-up, naast begeleiding die het hen makkelijker moet maken om klacht in te dienen bij de politie.
“Effectief klacht indienen is essentieel, want dat staat de politiezones toe om probleemgebieden waar seksueel geweld vaak voorkomt, zowel tegenover vrouwen als tegenover de LGBTQ-gemeenschap, nauwkeuriger in kaart te kunnen brengen”, duidt Debaets. “Dat kan tot gevolg hebben dat de werkwijze op het terrein aangepast moet worden, met bijvoorbeeld andere tijdstippen en plaatsen waarop de politiediensten patrouilleren. Maar daarnaast is het helaas ook wel zo dat veel van dat geweld in realiteit plaatsvindt in de huiselijke privésfeer.”
De politiezone Brussel Hoofdstad Elsene heeft het afgelopen jaar in totaal 3.796 gevallen van intrafamiliaal geweld geregistreerd (met inbegrip van echtelijk geweld), wat meteen het hoogste cijfer van de afgelopen 5 jaar betekent. Om de behandeling van klachten beter te kunnen opvolgen, is de politiezone ook overgegaan tot het opleiden van 40 vrijwillige inspecteurs, en dit in samenwerking met het Parket van Brussel en het ZSG.
