Revolutie van de redelijkheid

Deze week was ik aanwezig op een vergadering van het Comité van de Regio's. Ik was er getuige van een indrukwekkende minuut stilte ter nagedachtenis van Paweł Adamowicz, de burgemeester van de Poolse stad Gdańsk. Hij overleed op 14 januari nadat hij op een liefdadigheidsconcert diverse messteken in de borststreek had gekregen. De dader was een jonge inwoner van Gdansk.

Adamowicz stond in Polen bekend als een verzoenend politicus die een gematigde toon aansloeg ten aanzien van vluchtelingen en holebi's. In het huidige Polen waar extreemrechts aan populariteit wint, leverde deze gematigde houding hem vooral veel vijanden op. Hij kreeg gedurende vele weken dan ook massaal haatboodschappen over zich heen. Met de intussen gekende gevolgen.

Het drama van Adamowicz deed me terugdenken aan hetgeen Joke Schauvliege de voorbije weken moest doormaken. Ook zij was het slachtoffer van een digitale en persoonlijk gerichte haatcampagne, georchestreerd door een obscure organisatie. Stalken en democratie zijn nochtans niet verenigbaar. Hopelijk zal het gerecht optreden tegen deze georganiseerde vorm van stalking tegenover Joke Schauvliege.

In het algemeen lijkt onze samenleving in sneltempo te verruwen. Voor genuanceerde meningen is er steeds minder plaats. Extreme meningen halen steeds meer de bovenhand, ook in de media. Problematisch is dat heel wat, doorgaans gematigde, mensen zich laten meeslepen door deze extremisten. Ik wil bijvoorbeeld best geloven dat heel wat mensen met de beste (klimaat)bedoelingen een sms stuurden naar Joke Schauvliege, zonder erbij stil te staan dat ze eigenlijk participeerden aan een georganiseerde stalking-actie. Het weze hen vergeven. Nog een stuk problematischer wordt het als een dergelijk klimaat van haat en polarisering leidt tot fysiek geweld of zelfs tot moord, zoals onlangs gebeurde in Polen.

We lijken wel te leven een maatschappij waarin vooral nog ruimte is voor extreme standpunten, waardoor een zichzelf voedende spiraal ontstaat die leidt tot nog meer extremisme en verruwing. Ik pas hiervoor. Het was dan ook niet toevallig dat CD&V-voorzitter Wouter Beke onlangs nog vurig pleitte voor een 'Revolutie van de Redelijkheid'. Deze revolutie leidt ons opnieuw naar de nuance, naar het centrum, naar echte oplossingen wars van onnodige polarisering. Zonder aan partijpolitiek te willen doen ben ik er absoluut van overtuigd dat onze samenleving absoluut gebaat is met een dergelijke revolutie van de redelijkheid.

Wie wil deze revolutie mee helpen ondersteunen?