De rellen die we in Brussel de laatste dagen - en ook gisteren - meemaakten, zijn natuurlijk onduldbaar. Drie bedenkingen hierbij:
- de terminologie ‘amokmakers’, ‘herrieschoppers’, ‘vandalen’, ... is misleidend. Wie andermans prive-eigendom bewust vernielt, wie de politie aanvalt, ... is een crimineel, en moeten als dusdanig berecht en bestraft worden. Hopelijk kan dat in deze snel gebeuren.
- veralgemeningen zijn nefast. Vele inwoners van allochtone origine doen hun uiterste best om - vaak in moeilijke situaties - hun leven hier uit te bouwen. Weze het met andere tradities en gewoontes, wat ook voor wrijvingen kan zorgen. Maar het criminele gedrag van enkelingen mag nooit geprojecteerd worden op anderen. Dit is onrechtvaardig, onjuist en contraproductief.
- de jongeren die vandaag crimineel gedrag vertonen - en hopelijk daarvoor streng berecht en bestraft zullen worden - zullen na hun straf nog steeds hier zijn. We kunnen hier allerhande bedenkingen en zware woorden aan koppelen. Feit is dat we, op de een of andere manier, samen verder zullen gaan. Hoezeer hun actuele gedrag ook tegen de borst stoot. Vandaag spreken over ‘tweede kans’, ‘nieuw begin’, enz. lijkt misplaatst en prematuur. En toch : er is geen andere piste. Deze piste is tegelijkertijd confronterend en hoopvol.
Confronterend. En ontgoochelend en beangstigend. Dat zijn de dagen die we momenteel hier in #Brussel meemaken. Maar dit is geen eindpunt.
Trajecten uittekenen en uitvoeren waarmee we een aantal jonge Brusselaars terug op het juiste pad brengen. En ons de vraag stellen hoe het zover is kunnen komen. Deze weg is eerst confronterend. En wil of mag geen enkel (crimineel) gedrag onder de mat vegen. Maar draagt tegelijkertijd en in eenzelfde beweging ook de kiemen in zich, van een andere, hoopvolle ‘morgen’.
