Gisteren hield het Brussels Hoofdstedelijk Parlement voor het eerst een digitale commissievergadering. Een mooie primeur, enkel jammer van de omstandigheden waarin deze moest plaatsvinden natuurlijk. Het is dagelijks bang afwachten welke tol de update van 11 uur ons meegeeft, hoeveel extra besmettingen, ziekenhuisopnames en overlijdens er te noteren vallen.
De coronacrisis confronteert ons ook duidelijk met een aantal ‘nieuwe problemen’. Nu iedereen in zijn of haar kot blijft, gaapt de digitale kloof genadeloos en dieper dan ooit voor verschillende kwetsbare groepen in onze hoofdstad. Initiatieven rond laptops en internettoegang voor die groepen moeten nog meer aangemoedigd en ondersteund worden.
En wat dan gezegd van de psychische gezondheid van de Brusselaars, die inmiddels misschien wel al hun vier muren op zich zien afkomen? Om een wildgroei van groene nummers te voorkomen en die mentale ondersteuning zo efficiënt mogelijk te laten verlopen, neemt de Regering het roer in handen om voor één gewestelijk nummer te zorgen.
De waslijst aan problemen waarover de Regering zich dient te buigen is quasi eindeloos, want over vele zaken heerst nu nog al te veel onduidelijkheid. Wie naar buiten wil of kan om een frisse neus te halen, weet tegenwoordig niet altijd meer wat nog mag en wat niet. En ook het daklozenbeleid bestaat in deze cruciale tijden nog te veel uit een lappendeken aan losse initiatieven.
Daadkracht, dat is waar de Brusselaar nu nood aan heeft. Een snelle uitbetaling van de hinderpremie voor getroffen bedrijven en handelaars, en in een tweede ronde een uitbreiding van de economische steun aan andere beroepsgroepen. Enkel op die manier kunnen we onze hoofdstad er na deze uitzonderlijke tijden opnieuw bovenop helpen. Tot die tijd hoop ik dat iedereen zorgt draagt voor zichzelf, maar vooral ook voor elkaar.
Vele groeten,
Bianca
