De keuze voor een nieuwe nationaliteit is een positieve keuze. Wie die keuze maakt, aanvaardt ook een aantal consequenties. Het is een teken van integratie en van gehechtheid aan je land, de plek waar je je leven wil uitbouwen en wil participeren aan de samenleving. Vanuit die optiek lijkt het ons logisch dat iemand slechts 1 nationaliteit heeft.
In de praktijk blijkt het niet evident
Er zijn landen, zoals Mexico, Argentinië Marokko of Syrië, die niet toestaan dat mensen die van daar komen hun nationaliteit opgeven. Dus zelfs wanneer wij de dubbele nationaliteit afvoeren, zullen die mensen altijd Belg en Marokkaan of Syriër blijven. Enkel wanneer die landen hun eigen wetgeving aanpassen, is dit mogelijk. Ook bij ons zijn er mensen met dubbele nationaliteit die liever enkel de Belgische zouden willen, maar daarvoor niet kunnen kiezen.
Voorstellen focussen meestal op mensen uit het buitenland die hier komen wonen. We mogen ook niet vergeten dat heel wat Belgen die in het buitenland verblijven ook de dubbele nationaliteit hebben. Wat dit betekent voor hen is heel wat minder duidelijk.
Dit kan ook problemen geven voor andere maatregelen, zoals het afnemen van de nationaliteit van terreurverdachten. Als je de dubbele nationaliteit afvoert, dan zijn zulke mensen allemaal Belgen. En kun je hun nationaliteit niet afnemen en ze terugsturen naar een ander land. Want niemand mag volgens internationale verdragen zonder nationaliteit zitten. En dan zijn we zelf verantwoordelijk voor die veroordeelde terroristen.
Een land kan zelf altijd de voorwaarden stellen voor deelname aan verkiezingen of een referendum. Nationaliteit hoeft daar niet bij te zijn. Zo kunnen bij ons EU-burgers stemmen voor Europese en gemeenteraadsverkiezingen, ook al hebben zij niet de Belgische nationaliteit.
