Onze basisvoedselmarkt is Europees. Voedselzekerheid is essentieel voor stabiliteit binnen de EU. Beleid dat geen voedselschaarste wil, corrigeert de vrije markt en moet het inkomen van de landbouwers een basisondersteuning blijven bieden. Het EU-landbouwbudget mag daarom niet dalen en moet prioritair besteed worden aan beroepslandbouw. Het maatschappelijk besef dat voedselzekerheid een kost heeft, mag niet verloren gaan.
De wereldbevolking groeit, haar welvaart ook. De voedselbehoefte stijgt, in het bijzonder het vleesverbruik. Dat legt een opwaartse druk op de prijzen van bepaalde geïmporteerde grondstoffen, zoals veevoeder en energie. Willen we voor iedereen voldoende voeding hebben, zal dat moeten gebeuren door een combinatie van hogere productie, minder voedselverspilling en minder vleesconsumptie in de westerse wereld.
Binnen de EU wordt voedsel best op die plaats gemaakt waar dat het meest economisch en duurzaam is, rekening houdend met beperkingen van de omgeving. Internalisering van ecologische randvoorwaarden, beschikbaarheid van water en grondstoffen zijn bv. deel van die economische optimalisatie. Ons meeste voedsel komt uit een regio van enkele honderden kilometers rondom ons. Vlaanderen hoeft niet voor alle producten zelfvoorzienend te zijn en omgekeerd is het logisch dat Vlaanderen op andere domeinen een rol vervult voor de voedselzekerheid in het kerngebied van Europa (bv. voor vlees en fruit).
Honger de wereld uit helpen tegen 2030 is niet voor niets Duurzaam Ontwikkelingsdoel nr. 2 van de Verenigde Naties, na armoede. Voedselzekerheid is immers een mensenrecht. Wereldwijd lijden 850 miljoen mensen honger en paradoxaal genoeg is 75% van hen actief in de landbouw. De zelfredzaamheid waar we in Europa naar streven, geldt net zo goed voor mensen elders. Ook in de Derde Wereld is een gezond inkomen voor familiale landbouw cruciaal voor voldoende voedsel. Hogere productieopbrengsten met respect voor de bodemvruchtbaarheid, biodiversiteit en natuurlijke hulpbronnen, betere bewaartechnieken, toegang tot grond, water en krediet, en stabiliteit in de agro-voedingsketen, zijn sleutelelementen voor hun duurzame ontwikkeling. Investeringen in infrastructuur zijn noodzakelijk om de productiegebieden te ontsluiten en lokale boeren toegang tot de markt te verlenen. We moeten onze verantwoordelijkheid opnemen, onze kennis en ervaring delen en middelen verschaffen zodat zij hun productiviteit structureel kunnen opdrijven, weg van overlevingslandbouw naar een gezonde gezinslandbouw.
