De Europese ministers die bevoegd zijn voor asiel en migratie zijn donderdag tot een akkoord gekomen die de toekomst van het Europees migratiebeleid zal bepalen. De afspraken die gemaakt zijn moeten zorgen voor een gecontroleerd asiel en migratiebeleid.
Staatssecretaris voor asiel en migratie, Nicole de Moor: “Europa toont dat het kan beslissen. Dit is een belangrijke deal tussen de lidstaten om het asiel en migratiebeleid van de toekomst uit te tekenen. Als we geen deal hadden gemaakt, dan winnen de mensensmokkelaars en de corrupte regimes. Ook op moeilijke thema’s waarbij de verschillende visies van landen soms mijlenver uiteen liggen bewijzen we nu dat we kunnen beslissingen nemen. Samen komen wij hier sterker uit. Alle lidstaten hebben belang bij goede en strikte controles aan de buitengrenzen, net zoals alle lidstaten belang hebben bij een voldoende grote bijdrage aan het opvangen van asielzoekers.”
Het nieuwe systeem vertrekt vanuit controle aan de buitengrenzen. Migranten uit landen waarbij de erkenningsgraad lager ligt dan 20 procent, en eigenlijk geen vluchtelingen zijn, zullen in de snelle grensprocedure terechtkomen. Enkele voorbeelden daarvan zijn Marokko, Algerije, Tunesië , Senegal, Bangladesh, Pakistan. Dat is volledig nieuw. Zo’n procedure bestaat vandaag de dag niet in alle landen. Die mensen zullen heel snel antwoord krijgen, zodat ook de terugkeer heel snel kan worden georganiseerd. De lidstaten aan de buitengrenzen staan in voor de controle en de uitvoering van de snelle grensprocedure die 12 weken zal duren. Door de snelle procedure krijgen mensen geen kans om zich te vestigen of een band op te bouwen met een land, en is terugsturen makkelijker.
Daartegenover staat natuurlijk dat andere lidstaten ook hun verantwoordelijkheid en solidariteit tonen met die lidstaten die dat werk doen. De solidariteit is verplicht en gebaseerd op principes dat asielzoekers eerlijk verdeeld worden over de Europese Unie. Dat betekent niet dat elk land verplicht zal worden om asielzoekers over te nemen van pakweg Italië, Malta of Griekenland. Landen kunnen hun solidariteit ook tonen door financiële bijdrages te leveren maar die zijn hoog net om de solidariteit voldoende af te dwingen.
De Moor: “Op deze manier bepalen de lidstaten waar asielzoekers terechtkomen en kunnen zij niet zomaar in de 27 lidstaten asiel aanvragen. Met het migratiepact komt er terug controle over het migratiebeheer in de Europese Unie. Vandaag zijn 50 procent van de personen die in België toekomen elders geregistreerd. Mochten we dit systeem gehad hebben zaten we niet met wachtlijsten en een tekort aan plaatsen in opvangcentra. Dat dringt misschien niet tot iedereen door maar dit nieuwe Europees systeem betekent een revolutie. Er wordt vastgelegd welke verantwoordelijkheid je hebt als lidstaat maar ook wel solidariteit je moet tonen. Zomaar de lasten afschuiven op andere lidstaten kan niet langer.”
Deze stap was broodnodig om de onderhandelingen tussen het Europees Parlement, de Europese Commissie en de Raad te kunnen starten. De Moor zet de komende maanden het werk verder om tot een effectieve verordeningen te komen die gestemd kan worden door het Europees parlement.
