Veelgestelde vragen

• Wat is de visie van CD&V op de klimaatuitdaging?

  Elke generatie ligt wakker van het klimaat. Willen we een sprong voorwaarts maken, dan moeten burgers, politiek en middenveld de handen in elkaar slaan. Daarom moet er een klimaatpact uitgewerkt worden.

  CD&V lanceerde op 30 januari 2019 zelf een Klimaatpact. Voor ons betekent een Klimaatpact de opmaak van een samenwerkingsakkoord tussen Vlaanderen, Wallonië, Brussel en de federale overheid, met een duidelijk uitgetekend traject naar een klimaatneutraal Vlaanderen en België tegen 2050. Met concrete doelstellingen, zowel tussentijds als per sector. Tegelijk kunnen de federale overheid en de gewesten voor de eigen bevoegdheden klimaatwetten en -decreten stemmen om zo hun klimaatambities juridisch te verankeren.

  We deden reeds enkele concrete voorstellen. Zo zijn we voorstander van een vliegtaks, in Europees verband, waarbij wie het vliegtuig neemt, solidair mee betaalt aan een sterker klimaatbeleid. Met de opbrengst wil CD&V jaarlijks 160 miljoen euro in betere treinverbindingen en infrastructuur investeren. Daarnaast moet er tegen 2030 een verbod op de verkoop van personenauto’s met een verbrandingsmotor komen en vanaf 2023 willen we enkel nog zero-emissie-bedrijfswagens. Tot slot moeten onze woningen versneld energiezuinig gemaakt worden. Om dat te realiseren moeten energierenovatiepremies omhoog in plaats van omlaag, gecombineerd met renteloze leningen en ontzorging voor wie wil renoveren.

  Een klimaatpact richting een klimaatneutraal Vlaanderen en België met een breed draagvlak en de nodige wetenschappelijke onderbouwing. En dat alles verankerd in een decretaal kader. Dat is de weg vooruit voor ons klimaatbeleid, voor een redelijk klimaatbeleid.

• Wat zal er met ARCO gebeuren?

  De grote bankencrisis is de start van dit hele verhaal. Fortis en Dexia stonden op een gegeven ogenblik op instorten. Wat we absoluut moesten vermijden, was een ‘bankrun’ waarbij mensen massaal geld afhaalden. Om die reden werd de garantieregeling voor spaargeld opgetrokken tot 100.000 euro en werden ook coöperatieve spaarders opgenomen in die regeling. Toen Dexia kapseisde trad die regeling in werking. De coöperatieve spaarders van Groep Arco waren geen aandeelhouders van Dexia Groep, geen speculanten. Zij hadden slechts recht op een beperkt dividend en konden nooit een meerwaarde realiseren. In die zin was er een grote gelijkenis met TAK21-producten, die ook onder de garantieregeling vallen.

  Door verschillende procedures bleek deze garantieregeling niet werkbaar. Om de engagementen uit het verleden na te komen, werd daarom gewerkt aan een alternatieve regeling. Dit met de belangen van de overheid, de bank en de Arco-gedupeerden voor ogen.

  Het voorstel dat op tafel ligt, is een dading met de Arco-gedupeerden, gefinancierd door middelen uit Belfius en uit de vereffening van Arco. Dit voor een bedrag van 600 miljoen euro. Zonder dading blijven de rechtszaken lopen en is er een potentieel risico van 1,5 miljard euro, te betalen door de overheid zelf.  Enkel CD&V maakt die afweging van ­algemeen belang.

  Ook voor de bank zelf, zou het de beste zaak zijn om deze zaak te kunnen afronden. Dit met het oog op het uitbouwen van een duurzame toekomststrategie. Bovendien zal de waarde van Belfius bij een verkoop ook hoger liggen.

  De Arco-gedupeerden krijgen hiermee voor een stuk compensatie voor de geleden verliezen.

  CD&V heeft zich tot op heden steeds ingezet om een redelijke oplossing te bereiken. Een voorstel tot oplossing werd opgenomen in het regeerakkoord en werd nadien vertaald in een concreet uitgewerkte beslissing binnen de federale regering. De politieke koppeling van de beursgang van Belfius aan de uitbetaling van de Arco-coöperanten is de beste garantie op een effectieve uitbetaling.

  De federale regering heeft beslist om de beursgang van Belfius uit te stellen, omdat experten menen dat het in het huidige financiële klimaat niet optimaal is.

• Hoe gaan we naar een sterk, gemeenschappelijk Europees asiel- en migratiebeleid?

  De voorbije jaren heeft de EU belangrijke stappen voorwaarts gezet op vlak van asiel en migratie. De strijd tegen mensensmokkelaars is opgedreven, er is meer geld gegaan naar de opvang van vluchtelingen, er is een akkoord met Turkije gemaakt en er zijn hotspots in Griekenland gecreëerd. 3 jaar geleden staken meer dan 1 miljoen mensen de Middellandse Zee over met gevaar voor eigen leven, vandaag ligt dat aantal 90% lager.

  Maar het werk is niet af.  Het is belangrijk dat er een groeiende consensus is om werk te maken van een sterker Europa, dat onze buitengrenzen beschermt om onze binnengrenzen open te houden.

  Het is fundamenteel om de Schengenzone met het vrij verkeer te behouden. Dat lukt alleen met een sterk, gemeenschappelijk Europees asiel- en migratiebeleid en forse investeringen in migratie- en grenscontroles. Al sinds de asielcrisis van 2015 pleiten wij voor sterkere Europese afspraken.

  De pijlers van dit sterker gemeenschappelijk Europees asiel- en migratiebeleid zijn voor CD&V:

  Een betere beveiliging van de buitengrenzen, door de verdere uitbouw van de Europese Grens- en Kustwacht tot 10.000 grenswachters versneld uit te voeren,

  Een fors uitgebreid investeringsplan en -pact met Afrika, om kansen en perspectief in de regio te creëren

  De hervorming van de Europese Dublin-asielregels als sluitstuk van een Europees asielbeleid gebaseerd op verantwoordelijkheid en solidariteit, dat aanvragen snel en uniform afhandelt in elke lidstaat, inzet op de effectieve terugkeer van uitgewezen asielzoekers, en bescherming biedt aan de meest kwetsbaren,

  Het uitbreiden van Europese samenwerkingsakkoorden zoals dat met Turkije, naar andere derde landen,

  Het gemeenschappelijk asielagentschap (EASO) een expliciet sturende rol geven, zodat de asielprocedures ook aan de buitengrenzen, en eventueel in kwaliteitsvolle hotspots in Afrika, uitgevoerd kunnen worden op basis van een Europees asielrecht en ingebed in Europese akkoorden ter ondersteuning van opvang en bescherming ter plaatse en hervestiging.

  Het Europese beleid kan enkel werken als alle landen zich engageren tot verantwoordelijkheid en solidariteit. Alle lidstaten moeten daarbij een vergelijkbare inspanning leveren.

  Een eengemaakt Europees asielbeleid maakt ook dat asielprocedures verlopen aan de buitengrenzen van de EU, waar mensen toekomen. Dit kan ook gebeuren via hotspots, als die er komen. Respect voor het internationaal recht is essentieel. Mensen terugsturen naar een plek waar ze niet veilig zijn of kinderen scheiden van hun ouders, kan nooit een optie zijn.