CD&V-Kamerlid Els Van Hoof dient een wetsvoorstel in om patiënten met chronische ziekte in de psychiatrische zorg op financieel gelijkwaardige manier te behandelen als patiënten in de somatisch geneeskunde. Het voorstel geeft deze patiënten met een ernstige psychiatrische aandoening (EPA) toegang tot het statuut van personen met een chronische aandoening en maakt komaf met de bestaande discriminatie. Met dit statuut zouden ze aanspraak maken op voordelen, zoals de derdebetalersregeling en het verlagen van het plafond in de maximumfactuur. Daarnaast zorgt het voorstel ervoor dat deze patiënten gemakkelijker aanspraak maken op een bijkomende tegemoetkoming in hun hoge gezondheidsuitgaven.
Els Van Hoof: “Mentale instabiliteit beïnvloedt de financiële situatie, net als financiële kwetsbaarheid een grote impact heeft op iemands geestelijke gezondheid. Teveel patiënten met een psychische aandoening moeten daardoor de keuze maken tussen basisbehoeften en gezondheidszorg. Als welvarend land kunnen we dit nooit tolereren. Dit voorstel wil de vicieuze cirkel van armoede en ziekte doorbreken. Het richt zich op mensen met een ernstige psychiatrische aandoening, een bijzonder kwetsbare groep in de samenleving die vandaag onvoldoende zorg en aandacht krijgt.”
Naar schatting leven in België 165.000 mensen met een ernstige psychiatrische aandoening. Hieronder worden chronische psychiatrische aandoeningen verstaan die niet spontaan genezen zoals schizofrenie en persoonlijkheidsstoornissen. Ook hebben deze aandoeningen een negatieve impact op het sociaal en maatschappelijk functioneren van de patiënt. Dit zorgt ervoor dat ze ernstige moeilijkheden ondervinden op de arbeidsmarkt en sociaal geïsoleerd zijn, wat de socio-economische kwetsbaarheid nog versterkt.
Van Hoof: “Dit leidt tot schrijnende situaties. Onderzoek toont aan dat een groot deel moeite heeft om zelfs in hun allernoodzakelijkste basisbehoeften, zoals voeding, medicatie en veiligheid, te voorzien. Dit heeft tot gevolg dat veel van deze patiënten hun psychologische, maar ook hun somatische zorg moeten uitstellen omdat ze simpelweg niet beschikken over de nodige financiële middelen. De coronacrisis heeft deze precaire situatie nog verergerd en heeft aangetoond dat we dringend deze vicieuze cirkel tussen armoede en ziekte moeten doorbreken!”
Van Hoof wil daarom met haar voorstel de financiële kwetsbaarheid van deze groep van patiënten onder handen nemen. Zo wil ze het statuut van personen met een chronische aandoening verruimen, zodat ook mensen met ernstige psychiatrische aandoeningen er vlot toegang toe krijgen. Houders van dit statuut maken aanspraak op een derdebetalersregeling, wat betekent dat de patiënt enkel het eigen aandeel in de ziektekosten moet betalen en het overig gedeelte rechtstreeks vergoed wordt door het ziekenfonds. Een ander voordeel van dit statuut is de vermindering van het remgeldplafond voor de maximumfactuur, wat helpt om de medische kosten binnen de perken te houden voor de patiënt.
Daarnaast geeft het voorstel deze patiënten recht op de toekenning van het forfait voor chronisch zieken. Dit is een tegemoetkoming op jaarbasis voor hoge gezondheidsuitgaven van patiënten die zich in een situatie van afhankelijkheid bevinden. Vandaag is de toekenning ervan sterk gericht op lichamelijke aandoeningen, terwijl er nauwelijks rekening gehouden wordt met de psychische kwetsbaarheid van een patiënt. Nochtans wordt de situatie van patiënten met een ernstige psychiatrische aandoening juist gekenmerkt door een sterke afhankelijkheid en zouden zij dus des te meer kunnen baten bij deze tegemoetkoming.
Van Hoof: “Met dit wetsvoorstel roepen we een halt toe aan de jarenlange structurele en financiële discriminatie die deze bijzonder kwetsbare groep van patiënten elke dag ondervindt. Geestelijke gezondheidszorg is geen luxeproduct, maar een essentiële menselijke behoefte.”
