Vandaag stelde de Brusselse Regering in de commissie Huisvesting het Brussels Noodplan Huisvesting 2020-2024 voor, het plan dat een antwoord moet bieden aan de immense druk op de huisvesting in het Gewest. Brussels parlementslid Bianca Debaets (CD&V) merkte vooral de afwezigheid van de middenklasse op.
“Het aantrekken en behouden van de middenklasse is een uitdaging die maar al te weinig belicht wordt”, aldus Bianca Debaets. “Nochtans vormen zij niet enkel een belangrijk onderdeel van ons Gewest, ze hebben ook een cruciale rol te spelen in de relance na de coronacrisis. Helaas zien we in dit plan dat er pas ten vroegste vanaf 2022 nagedacht zal worden over maatregelen om hen hier te houden.”
Het Brussels Noodplan Huisvesting 2020-2024 is een breed werkstuk geworden dat de bevoegdheden van vijf regeringsleden overspant en zich over vijf actieterreinen en 33 concrete acties ontplooit. “Dat er een immense druk rust op de Brusselse huisvestingsmarkt en dat de wachtlijsten voor sociale woningen nog steeds ettelijke keren groter zijn dan het effectieve aanbod, is al langer dan vandaag een gekend probleem natuurlijk”, stelt Bianca Debaets. “In dat opzicht is het positief dat de Brusselse Regering een plan heeft opgesteld om die problemen structureel aan te pakken, maar ik stel me toch nog vragen bij enkele zaken. Hier en daar zitten lacunes die nog steeds tot problemen kunnen leiden.”
Debaets kaart daarbij vooral de afwezigheid van de middenklasse in dit Noodplan Huisvesting aan. “Zij worden volledig over het hoofd gezien, helaas niet voor het eerst tijdens deze legislatuur. In het relanceplan werd er al met geen woord over hen gerept, en helaas krijgen ze ook in dit Noodplan Huisvesting enkel een rolletje in de marge toebedeeld. Als ik dan lees dat er pas ten vroegste vanaf 2022 nagedacht zal worden over mogelijke maatregelen om de middenklasse aan te trekken en hier te houden, dan vrees ik dat de Brusselse Regering hun rol en waarde opnieuw schromelijk onderschat. Dan hoeft het helaas niet te verbazen als de exodus van de middenklasse richting de Vlaamse Rand en elders gewoon doorgaat.”
Huursparen en sleutelen aan toewijzingscriteria
Daarnaast ziet Debaets nog enkele gemiste kansen in het Noodplan. “CD&V legde in het verleden al het concept rond huursparen op tafel”, legt Debaets uit. “Daarbij zetten sociale huurders elke maand een som opzij die hen na verloop van tijd moet helpen om een eigen woning te kunnen kopen. Op die manier worden ze gestimuleerd om effectief een doel te hebben, waardoor ze niet zomaar levenslang in dezelfde sociale woning zouden blijven. Zo kan de langdurige druk op de sociale huisvestingsmarkt ook al enigszins verlicht worden.”
Ook de toewijzingscriteria voor sociale woningen zouden onder de loep genomen moeten worden, meent Debaets. “Vandaag de dag zien we maar al te vaak dat grote gezinnen een sociale woning betrekken en dat de kinderen later wegtrekken, maar dat er niets verandert aan de huurmodaliteiten. Zo blijft een gezin van twee of drie persoon soms nog tientallen jaren in een huis voor zes personen wonen. Dat moeten we ook wel wat strenger durven herbekijken als we er echt voor willen zorgen dat de wachtlijsten op een efficiënte manier teruggedrongen worden.”
