VRIJE TRIBUNE: OPEN VLD laat Brussel los

 
 
Zijn ze bij OPEN VLD nu helemaal gek geworden of is dit een ultieme reddingspoging om de vrije val waar de Open VLD bij de recente verkiezingspoll lijkt naar af te stevenen, tegen te gaan? Het lijkt me duidelijk dat OPEN VLD niet meer weet van welk hout pijlen te maken. Rutten kreeg de opdracht om het profiel van de partij aan te scherpen maar lijkt met hun nieuwe boekje ‘Een inleiding tot een liberaal project’ eerder te gaan voor een doemscenario voor de Vlamingen in Brussel. Wat betekent deze ‘stunt’ voor de gesprekken rond de 6e staatshervorming? Hebben de VLD’ers dit idee goed doordacht en beseffen zij wat dit betekent voor de minderheidspositie van de Vlamingen in de hoofdstad of is dit een laatste strohalm?
Misschien stemt een kleine geschiedenisles tot nadenken over wat er precies door de OPEN VLD op de offertafel gelegd wordt?
Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest zoals u het vandaag kent, kwam tot stand doorheen een bijzonder moeizaam en ingewikkeld proces van staatshervormingen die talrijke jaren in beslag namen en waarbij taalpolitieke aspecten een centraal gegeven vormden in het proces. Onze staatshervorming is immers het resultaat van de verschillende fasen die de Vlaamse Beweging in de loop van bijna honderd tachtig jaar België doorlopen heeft. Zonder al deze inspanningen stond de Vlaming nooit op de positie die hij nu bekleedt.
De staatshervormingen hebben geleid tot de herverdeling van de wetgevende macht over de gemeenschappen en de gewesten en hiermee werd de weg vrijgemaakt voor een ‘Brussels Hoofdstedelijk Gewest’. De hele Belgische én Brusselse geschiedenis is dus doordesemd van het probleem van tweetaligheid en het bewaren van het evenwicht tussen de twee taalculturele gemeenschappen. De taalpariteit in de Brusselse regering loopt parallel met deze van de federale regering. Het doorbreken van het taalevenwicht op federaal niveau heeft dus onlosmakelijk fundamentele consequenties voor de hoofdstad en de minderheidspositie van de Vlamingen.
Een gevolg hiervan is dat de felbevochten taalwetgeving op de helling komt te staan. Bovendien  lijkt het mij quasi onhoudbaar om zowel op het regionale als gemeentelijke niveau in Brussel nog garanties te kunnen bieden aan Vlamingen in de administratieve instellingen als men alle mechanismen inzake taalevenwicht verbreekt op het federale niveau.
De 6e staatshervorming gaat net uit van meer paritair bestuur en een behoud en/of versterking van de positie van de Vlamingen in het Brussels Gewest door het consensusmodel dat door de GGC gehanteerd wordt verder te versterken. Het staat buiten kijf dat dit model naar de prullenbak verdwijnt als men de voorstellen van OPEN VLD op het federale niveau implementeert.
En nu wordt Brussel zomaar op de offerblok gesmeten in de hoop wat stemmen te vergaren? Met de nieuwe voorstellen van Open VLD (afschaffen van de alarmbel procedure, evenwicht in taalpariteit, …) lijkt men terug te willen gaan naar deze vooroorlogse periode en laat men Brussel en haar Vlamingen aan hun lot over. Hoezo is het bekennen tot een bepaalde taalgroep niet meer van deze tijd? Je kunt toch tegelijkertijd Belg zijn, maar ook een fiere Vlaming? Waarom zou je als Vlaming je roots moeten verraden? Moeten we ons dan allemaal kosmopoliet beginnen noemen omdat dat hipper in de oren klinkt? Hoe denkt Open VLD Brussel dan wel te redden als het confederalisme geen heil biedt en ze ‘alle grendels uit het systeem geknipt hebben’?
Het is in ieder geval een mooie dankuwel aan het adres van duizenden Vlaamse overgrootouders, grootouders, ouders, … die zich hebben ingezet voor de Vlaamse zaak, die naar Brussel en Leuven gingen betogen en marcheerden om de rechten van de Vlamingen te verdedigen en die ervoor gezorgd hebben dat de Vlaming zijn carrière van ‘keuterboerke’ kon overstijgen. Is dit hun groot sociaaleconomisch antwoord?
Ik blijf voluit gaan voor het Brussels Gewest, het bindmiddel tussen de Nederlandstaligen en de Franstaligen in dit land, en een versterking van de bestaande institutionele evenwichten.
Door een fiere, Vlaamse Brusselaar,
Walter VANDENBOSSCHE