Voedseletikettering: ‘Mensen helpen evenwichtige voedingskeuzes te maken’

‘Meer aandacht voor gezonde voeding, is uiteraard belangrijk. Ook het recht van de consument om te kunnen kiezen op basis van duidelijke en correcte informatie, moet absoluut gevrijwaard worden. Om dit te verwezenlijken, moet wel voldaan worden aan drie essentiële elementen.’, zegt CD&V-Kamerlid Els Van Hoof in een reactie op het voorstel van Yoleen Van Camp (N-VA) om ook in België een positief voedingslabel in te voeren.
In de eerste plaats moet er volgens Van Hoof een etiketteringssysteem ontwikkeld worden dat wetenschappelijk onderbouwd is. Daarnaast dienen alle betrokken partijen (o.a. de voedingsindustrie, academici, consumentenorganisaties, …) op een brede wijze geconsulteerd te worden. Als laatste moeten we het warm water niet opnieuw uitvinden. Gebruik maken van de kennis en best practices uit andere landen, zet ons al een heel eind op weg.
De laatste maanden klonken er verschillende alarmerende berichten over de voedingsgewoontes van de Belg en de risico’s die daaraan verbonden zijn. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) stelde vorige maand nog dat tegen 2030 Belgische vrouwen tot de dikste van Europa zouden behoren. Eind vorig jaar maakte VRT-reporter Tim Verheyden ook al een opzienbarende Koppen-reportage over de impact die overvloedige suikerconsumptie heeft op ons lichaam.
‘Wereldwijd wordt momenteel het debat gevoerd over hoe de consumenten beter geïnformeerd kunnen worden over de kwaliteit van het voedsel dat ze consumeren. Zowel in Europa als daarbuiten, breken landen zich het hoofd over hoe de consument meer zicht kan krijgen op de kwaliteit van zijn voeding. Het bekendste systeem is waarschijnlijk het zogenaamde ‘verkeerslichtsysteem’ in het Verenigd Koninkrijk.’
Els Van Hoof heeft een eigen resolutievoorstel klaar om het debat ook in België te voeren. ‘Mijn voorstel roept de federale regering op om het debat rond voedseletikettering ook in ons land te voeren.’, stelt het Kamerlid.
Haar eerste uitgangspunt is dat de ontwikkeling van een dergelijk systeem wetenschappelijk onderbouwd moet zijn. ‘We moeten het warm water niet opnieuw uitvinden. Zowel de WHO als de EU en de OESO hebben immers al jarenlang heel wat onderzoek gedaan naar de impact van voeding op onze gezondheid en de rol die voedseletikettering daarin kan spelen. Zo heeft de European Food Information Council (EUFIC) in januari daarover nog een goed rapport gepubliceerd.’
In tweede instantie vindt ze dat alle betrokken actoren hierin geconsulteerd moeten worden. Zowel academici, medici, consumentenorganisaties als de voedingsindustrie zelf verdienen het om gehoord en betrokken te worden. ‘Er bestaat een beeld dat er bij de voedingsindustrie weinig bereidheid bestaat om dit debat te voeren. Dat klopt niet. Ook de voedingsindustrie beseft dat dit debat er zit aan te komen. Zij zijn sterk en capabel genoeg om ook in dit debat de kansen te zien die voor hen in het verschiet liggen. De samenwerking tussen de industrie en de andere stakeholders, kan tot nieuwe oplossingen leiden die consumenten helpen om evenwichtige voedingskeuzes te maken in de supermarkt.’
Als laatste element, wijst Van Hoof op de grote dosis kennis en informatie die reeds beschikbaar is over het onderwerp. ‘Australië, Nederland, Nieuw-Zeeland en de Scandinavische landen kennen al een etiketteringssysteem om voedingskwaliteit meer zichtbaar te maken. Ook in Portugal, Slovenië en Frankrijk, woedt het debat volop.’ In haar resolutie vraagt zij dan ook dat de Belgische regering zich op korte termijn bij die landen gaat informeren. Dat is ook belangrijk in het kader van harmonisatie ter zake die de EU tegen 2017 verwacht. Het is daarom belangrijk niet op nationale eilandjes te werken.
Van Hoof wil in op dit moment dat ook niet kiezen voor één systeem, zoals Yoleen Van Camp reeds doet. ‘In het oerwoud van logo’s moet de consument er beter van worden. Het Ik-Kies-Bewust-systeem wordt echter niet gesteund door de hele voedingsindustrie omdat het geen vergelijking mogelijk maakt tussen producten, wat bijvoorbeeld het verkeerslichtensysteem wel doet. Het is dan ook niet aan de overheid om vooruit te lopen op overleg met stakeholders en onderzoek. Het uiteindelijk gekozen systeem moet een duidelijk en correct systeem zijn ten gunste van de consument.’, besluit ze.