Versterkt Europees toezicht op nationale begrotingen

Het Europees Parlement gaf vandaag definitief groen licht aan een pakket van twee wetten die voor een versterkt Europees toezicht op de nationale begrotingen zorgen. Europarlementslid Marianne Thyssen (CD&V), die dit dossier de voorbije maanden onderhandelde namens de EVP-Fractie, wijst erop dat het effect van dit 'two-pack' al in het najaar voelbaar zal worden.

Marianne Thyssen: "Deze twee nieuwe Europese wetten zullen voor een grotere budgettaire integratie en een aangescherpt begrotingstoezicht zorgen. Met de goedkeuring van het two-pack beschikt de EU eindelijk over alle instrumenten die nodig zijn om te waken over de begrotingsdiscipline in de eurolidstaten. Al dit najaar zullen we merken hoe de Europese Commissie voortaan een grotere toezichtsrol op zich neemt. Wanneer de lidstaten hun ontwerpbegrotingen opstellen, kan de Commissie al vanaf de ontwerpfase bijsturen. Lidstaten moeten een ontwerp begrotingsplan indienen. De Commissie kan om een nieuw begrotingsplan vragen indien te ver van het begrotingstraject wordt afgeweken. Ook kan ze gevraagd worden haar begrotingsadvies in de nationale parlementen te komen toelichten. Deze maatregelen zijn zonder meer innovatief en zullen de lidstaten steunen om duurzame begrotingen op te stellen die mee de voorwaarden scheppen voor meer economische groei en werkgelegenheid.

Wat verandert er concreet?

De eerste verordening van het two-pack handelt over het toezicht op de nationale begrotingen van de eurozonelanden vanaf de ontwerpfase:

• Alle lidstaten moeten elk jaar uiterlijk op 15 oktober hun ontwerp-begrotingsplan indienen bij de Europese Commissie en bij de Eurogroep. Tegelijk wordt dit begrotingsplan publiek gemaakt. 
• De Commissie moet dan uiterlijk tegen 30 november haar advies over de begrotingsplannen uitbrengen. Dit wil zeggen voor het nationale parlement van het betrokken land zijn begroting definitief goedkeurt. Europa zal dus een voorafgaande controle uitvoeren, met de mogelijkheid om meteen bij te sturen. 
• In extreme gevallen kan de Commissie zelfs het volledige ontwerp-begrotingsplan afkeuren, binnen de twee weken na de indiening ervan. De lidstaat in kwestie krijgt dan maximaal drie weken om een herzien begrotingsplan over te maken aan de Commissie. 
• De nationale parlementen kunnen aan de Commissie vragen om haar advies te komen toelichten. Dit versterkt de legitimiteit van de beslissing. 
• Met het oog op een betere coördinatie van de nationale staatsschuldenemissies, worden de lidstaten verplicht om vooraf aan de Europese Commissie en de Eurogroep verslag uit te brengen over hun plannen voor de emissie van staatsobligaties. 
• Lidstaten in een procedure voor buitensporig tekort worden verplicht om een economisch partnerschapprogramma op te stellen met een aantal prioriteiten om de concurrentiekracht en duurzame groei op lange termijn te verbeteren, en hun structurele zwakheden aan te pakken. 
• Het ontwerpbegrotingsplan van een lidstaat zal voortaan ook moeten aangeven hoe de hervormingen en maatregelen die opgenomen zijn in het ontwerp-begrotingsplan bijdragen tot het realiseren van de doelstellingen vastgelegd in de Europese groei- en werkgelegenheidsstrategie (Europa2020).

De tweede verordening creëert een versterkt economisch en budgettair toezicht op lidstaten die onder een programma van financiële bijstand werken (dat zijn momenteel Ierland, Portugal en Griekenland) of die een ernstig risico lopen op financiële instabiliteit (Cyprus?).

Tegelijk werd beslist dat de Commissie een "Expertengroep" zal vragen om uiterlijk in maart 2014 een rapport te maken over de mogelijke voordelen, risico's, vereisten of obstakels van een gedeeltelijke vervanging van nationale schulduitgifte door een gezamenlijke uitgifte in de vorm van een schuldaflossingsfonds of eurobills.

Marianne Thyssen : “Met de EVP hebben wij altijd opengestaan voor een debat terzake, in de mate dat het op een ernstige wijze zou gevoerd worden. De expertengroep komt aan die vraag tegemoet. Het is politiek wijs dat ook andere politieke fracties dit alsnog hebben ingezien en nu ook een meer geleidelijke en meer realistische aanpak aanvaarden. Alleen is het jammer dat we daardoor maanden tijd verloren.”