Met de recente aanpassingen in de transgenderwetgeving wil minister Koen Geens mee het taboe rond transgenders doorbreken. Maar hoe zit het nu eigenlijk juist met die nieuwe wetgeving? En hoe kunnen we zelf helpen om mee dit taboe te doorbreken? Voor een antwoord op deze en al je andere vragen rond transgenders organiseerde het CD&V-regenboognetwerk samen met JONGCD&V en CDS Leuven een gespreksavond.
In een volgepakte aula van het Maria-Theresiacollege gaven Federaal parlementslid Els Van Hoof en minister van Justitie Koen Geens meer duiding bij de nieuwe transgenderwetgeving die vanaf 1 januari 2018 in werking treedt, terwijl Soffia Moës – JONGCD&V’ster en zelf transgender – haar persoonlijke verhaal kwam vertellen.
De nieuwe transgenderwetgeving, die vanaf 1 januari 2018 in werking treedt, kwam tot stand na een uitgebreide dialoog met diverse betrokken verenigingen. Belangrijke bezorgdheden van verschillende transgenderbewegingen zoals de nadruk op de innerlijk beleefde genderidentiteit, de diversiteit in genderidentiteit erkennen en een normaal gezinsleven kunnen uitbouwen, vormden dan ook mee het denkkader voor de nieuwe wet.
Het uitgangspunt is in de eerste plaats een omkaderde zelfbeschikking voorzien die de betrokkene op passende wijze ondersteunt. Zo volstaat het voortaan voor een man of vrouw om op eer te verklaren dat ze een transitie willen ondergaan. Er is dus geen attest meer nodig van een psycholoog of arts. Ook om je voornaam te wijzigen, moet je enkel nog een verklaring op eer afleggen op het gemeentehuis. Dit wordt zelfs al vanaf 12 jaar mogelijk. Tot slot kan je door de wetswijziging nu ook al vanaf 16 jaar van geslacht veranderen. Hiervoor moet wel eerst een gesprek gehouden worden met de jeugdpsychiater.
Soffia Moës, zelf transgender, gaf na de duiding van Els Van Hoof en Koen Geens een straffe en pakkende getuigenis. Zo vertelde Soffia over de zoektocht naar haar ware ik en hoe ze jarenlang worstelde met haar identiteit. "Ik kan jullie verzekeren dat het allemaal niet zo van een leien dakje is gelopen vooraleer ik mijn omgeving durfde in te lichten", vertelt ze. Ook het moment waarop ze het aan haar ouders verteld heeft, kwam natuurlijk uitgebreid aan bod, maar bovenal vertelde ze over het lange proces dat ze moest doorlopen voor haar transgenderoperatie.
Aanvankelijk wilde ik het eigenlijk niet toegeven aan mezelf, maar uiteindelijk was het gevoel te sterk: ‘ik wilde zijn wie ik was’ en zo voel ik me nog steeds.
De talloze gesprekken met verschillende psychologen, de ‘real-life test’ van één jaar waarin geen hormoonbehandeling of operaties mochten gebeuren, de roddels en gemene opmerkingen, en uiteindelijk de droom die werkelijkheid mocht worden; Soffia liet geen stap van haar weg onbesproken.
Kon je niet aanwezig zijn, maar ben je toch nieuwsgierig naar het volledige verhaal van Soffia? Je leest het in de Ampersand van november!
