De volledige tekst:
Wat heeft u uw geliefden toegewenst in 2018? Allicht een goeie gezondheid. En hopen geluk. Wat meer tijd voor uzelf, of een lange vakantie met de kinderen. Of misschien kinderen of kleinkinderen dit jaar, of een goed lief.
Wat uw wens ook was, het was vast iets dat hun leven waardevol maakt. Allemaal zaken die onze levenskwaliteit bevorderen. We wensen ze toe aan de mensen die we graag zien. Ik wens ze vandaag aan ieder van jullie.
Economische groei en sociale vooruitgang. Dat was onze belofte aan de kiezer en die belofte lossen we in! De ecomische groei trekt aan. Het aantal jobs schiet de hoogte in en de sociale uitkeringen zijn omhoog gegaan.
Ook deze maand zal u meer nettoloon overhouden. De sociale uitgaven stijgen terwijl het overheidstekort daalt. We realiseren meer dan wat we beloofd hebben aan de kiezer. Meer jobs dan in ons eigen programma stond geschreven, meer koopkracht en meer sociale uitgaven.
Een nooit geziene hervorming van justitie: minder procedures en meer rechtvaardigheid. Een Vlaamse sociale bescherming, een hervorming van het onderwijs, een nieuwe kinderbijslag. Meer publiek toegankelijke bossen. Meer export. En de strijd tegen sociale dumping.
Er zijn cynici die zeggen dat de politiek de helft van zijn beloften na de verkiezingen inslikt. Maar wij komen onze beloften voor meer dan 100% na! Geen enkele andere partij heeft zoveel hervormd als de onze. En daar ben ik als voorzitter ten aanzien van al onze ministers die dit realiseren ontzettend fier op!
Maar natuurlijk is niet alles rozegeur en maneschijn. In de zaal zitten misschien ook wel mensen die tegen een burn-out aanlopen. Mensen die zich verliezen in de combinatie arbeid en gezin, en amper tijd voor zichzelf hebben. Mensen die hun job graag doen, maar de ellenlange files beu zijn. Mensen die oplossingen willen voor dingen waar zij van wakker liggen.
Het is niet omdat er meer robots opduiken in onze economie, dat mensen zelf in robots moeten veranderen. Het is niet omdat sommigen het moeilijk hebben, dat we ineens met een zelfdodingspil op de markt moeten komen. Het is niet omdat een vrouw een vrouw is, dat men haar als een lustobject kan behandelen. Het is niet omdat iemand open staat voor een bepaald geloof, dat er andere deuren dicht moeten gaan.
Het is niet omdat vandaag iets is, dat dat morgen ook zo moet zijn. Het is niet omdat er vandaag kerncentrales zijn, dat dit ook voor de toekomst de beste optie is. Het is niet omdat iets vandaag bestaat, dat we dit ook morgen moeten willen.
Ik las deze week een kritisch artikel over mijn stijl. ‘Ik ben rationeel’. Stel u voor een rationele politicus. Ik loop inderdaad niet voortdurend zenuwachtig te twitteren. Ik zou te weinig polariseren. Dat klopt ook. Ik denk dat je door samenwerking verder geraakt, dan door tegenwerking. En tenslotte las ik dat mijn stijl, die er één zou zijn van waardigheid, respect en fatsoen; niet past in dit tijdgewricht.
Mijn stijl, dat is jullie stijl. Dat is onze stijl om aan politiek te doen. En als het dan echt moet, dan zullen wij tegen dit tijdgewricht ingaan!
Want wij kiezen voor oplossingen in plaats van voor zondebokken. Wij kiezen voor verbondenheid in plaats van verdeeldheid.
Wij kiezen voor daadkracht èn draagkracht. En dat zal altijd onze stijl zijn. En als anderen dat niet waarderen, dan hebben zij pech.
Ik kwam een tijdje geleden een jonge dertiger tegen. Hij sprak over de problemen in zijn gemeente. En de oplossingen die hij voor ogen had. Waarop ik hem zei: ‘doe toch zelf mee met de gemeenteraadsverkiezingen, engageer u’. En ik zag in zijn ogen: 'waarom zou ik mij moeten engageren voor lokale verkiezingen?' Ik zag hem denken: 'de wereld ligt aan mijn voeten, waarom zou ik energie steken in mijn gemeente?' Mijn antwoord op die vraag is simpel: omdat grote veranderingen klein beginnen. Lokale politiek gaat over concrete problemen en personen.
Lokaal zijn oorlogsvluchtelingen geen cijfers in een krant, maar families van vlees en bloed. Armoede en werkloosheid zijn geen statistieken, maar problemen die een concreet gezicht krijgen. Daar gaat het over uw buurman die sinds zijn ontslag maar niet aan een nieuwe job geraakt. Over uw buurvrouw die geen anonieme moslima is, maar een vrouw die er alleen voor staat en overeind wil blijven. Of de bakker die wil uitbreiden, maar moeite heeft om personeel te vinden.
Lokaal komen burger en politiek tot elkaar. Politiek lééft waar mensen komen meedenken over de nieuwe naam van hun fusiegemeente. Politiek lééft als een buurt een nieuw fietspad krijgt na een petitie. Politiek leeft waar ze concreet wordt.
Het is lokaal waar we van inwoners burgers maken. Het is in de gemeente waar we onze gemeenschap uitbouwen.
Vorig jaar zei Donald Trump dat hij zich terugtrekt uit het klimaatakkoord van Parijs. Hij zij: ‘Ik ben verkozen om de burgers van Pittsburgh te vertegenwoordigen, niet die van Parijs’. Waarop de burgemeester van Pittsburgh: ‘Ik kan u verzekeren dat wij in Pittsburgh de richtlijnen van het klimaatakkoord van Parijs blijven volgen. Voor onze bevolking, voor de economie en voor de toekomst’.
Als de internationale leiders het niet doen, dan neemt de lokale politiek het over! De burgemeester van Pittsburgh wilde niet, zoals Trump, zijn stad afschermen van de wereld. Beschermen, dat doe je niet door je volledig af te schermen. Je land beschermen doe je niet door terug te plooien op jezelf. We moeten beschermen zónder af te schermen.
Ja, we beschermen onze veiligheid. Terreur en criminaliteit bestrijden we keihard. En wie geen asiel krijgt of geen asiel vraagt, kan niet blijven. Maar wij zullen altijd onze menselijkheid bewaren. En ja, we beschermen onze identiteit. We laten haar niet bedreigen van buitenaf. Door mensen die onze manier van leven in vraag stellen.
Wie in Vlaanderen woont spreekt Nederlands en respecteert onze cultuur. Wie in Vlaanderen naar school gaat, spreekt onze taal. Want door onze taal te spreken versterkt men zijn eigen kansen. Maar we laten onze identiteit ook niet bedreigen van binnenuit. Vlaming zijn, dat is kunnen kiezen waar je kinderen naar school gaan. Zonder rekening te moeten houden met je portemonnee.
Vlaming zijn, dat is de vrijheid hebben om jezelf te zijn op straat, gelovig of niet. Vlaming zijn, dat is genieten van een uitstekende gezondheidszorg. En niet vrezen dat je je huis moet verkopen omdat je kanker krijgt. Vlaming zijn, dat is mannen én vrouwen respectvol behandelen. En Vlaming zijn, dat is de vrijheid om te ondernemen. Maar ook de zekerheid dat je niet in de steek gelaten wordt als het mis gaat. Ook dàt, beste vrienden, is de Vlaamse identiteit. Die moeten we beschermen, langs buiten én langs binnen!
In een stad of gemeente kan je je niet afschermen. Steden en gemeenten zijn gedwongen tot samenwerken. Stel je voor dat een burgemeester vandaag zou voorstellen om, zoals in de middeleeuwen, muren rond zijn stad te bouwen.
Mensen zouden denken dat hij gek is geworden. Omdat het onzin is.
‘Lokaal’ en ‘open’ spreken elkaar niet tegen. Hoe sterker mensen zich verbonden voelen met het thuisfront, hoe meer open ze in de wereld staan. Mensen zijn concrete personen die verbonden zijn met elkaar. En die verbondenheid begint lokaal. Het lokale is waar ons leven begint en eindigt. Het is de straat waar je huis staat, waar je bed staat en je 's avonds gaat slapen. Het is de buurt waar je ’s ochtends de kinderen naar school brengt.
Misschien ben je er geboren of woon je er nog maar pas. Misschien zit je er sinds kort in een sportclub of ben je er al jaar en dag vrijwilliger. Maar het is voor ieder van ons de plek waar onze thuis is, waar we zekerheid en nestwarmte vinden. De plaats waar we onszelf kunnen zijn en ons betrokken bij voelen.
Eind vorig jaar was er een grootschalig onderzoek naar de best bestuurde gemeenten van Vlaanderen. En wie denk je dat er als winnaar uit kwam? De drie beste burgemeesters waren drie CD&V’ers: Jan De Keyzer van Oostkamp, Luc De Boeck van Bornem en Lukas Jacobs van Kalmthout.
Samen met 134 burgemeesters tonen ze wat lokaal leiderschap betekent. Zij zitten ook op sociale media. Maar vinden een echt gezicht toch nog altijd belangrijker dan een virtuele like. Ja, ze hebben facebookvrienden, maar weten dat er niets gaat boven echte vriendschap van een buurman.
Dat wij de beste burgemeesters hebben valt niet te verbazen. Dat onze burgemeesters de beste bestuurders zijn evenmin.
Wie anders heeft die ervaring? Wie anders heeft dat talent in huis? Wie heeft daarvoor de juiste stijl? Wie anders heeft daarvoor de visie: niet links, niet rechts maar de weg vooruit!
De weg vooruit, dat is de weg naar zorgen voor jezelf én elkaar. Naar veilige buurten waar mensen elkaar kennen. Onze weg vooruit, loopt langs respect, gezond verstand én de zotste dromen. Die weg vooruit daar kiezen we voor. Om 1001 redenen, maar vooral omdat het de weg vooruit is naar een samenleving waar iedereen mee is.
Ik vertelde u daarstraks over de jonge dertiger. ‘CD&V, de weg vooruit!’ dat was mijn antwoord. Engageer u zoals in oktober duizenden mensen zich engageren. Want jawel, u kan het verschil maken. Ieder van u. De weg vooruit begint bij de voordeur! Daarom deze oproep. De komende maanden willen we 1 miljoen huisbezoeken doen.
Stap met ons mee, 1 miljoen keer voor een Vlaanderen waar niet de splijtzwammen en de haatzaaiers heersen, maar de redelijkheid en het fatsoen.
Stap met ons mee, 1 miljoen keer voor een Vlaanderen waar de mensen elkaar niet de loef afsteken, maar terug respectvol samenleven.
Stap met ons mee, 1 miljoen keer voor een Vlaanderen waar niet de wet van de sterkste geldt, maar de wet van het evenwicht.
Stap met ons mee, 1 miljoen keer voor een Vlaanderen waar we hard werken, maar vooral levenskwaliteit ons hoogste doel is.
Dit is de weg, het is de derde weg. De weg van het centrum. De weg van het gezond verstand. De weg vooruit.
