Teveel vertragingen op Lijnbussen

Een jaar geleden stelde Karin Brouwers een vraag naar de vertragingen bij De Lijn aan Vlaams minister van Mobiliteit Hilde Crevits. De cijfers die de minister van De Lijn kreeg doorgespeeld, toonden dat in 2009 slechts 2% van het totaal aantal ritten in Vlaanderen met een vertraging toekwam aan de eindhalte. Bij de start van het schooljaar kreeg Vlaams Volksvertegenwoordiger en Leuvens gemeenteraadslid Karin Brouwers een aantal klachten van ouders in verband met vertragingen op de bussen richting Leuven. Die brachten haar ertoe de eerder bekomen cijfers van De Lijn in vraag te stellen.
Ze nam de proef op de som en vatte woensdag 7 september tussen 07.45u en 08.45u post aan het station van Leuven. Een elektronisch bord geeft er weer hoe lang de reizigers nog moeten wachten op de bus.
Van de 118 gecontroleerde ritten bleken er 73 netjes op tijd te vertrekken. 45 bussen hadden vertragingen.Van de bussen met vertraging gaat het meestal over 1 à 2 minuten (35,56 %). Een 15-tal bussen (33,33%) hadden 2 à 4 minuten vertraging en toch een 12-tal bussen (26,67 %) hadden 5 t.e.m. 9 minuten vertraging.Karin Brouwers noteerde 2 uitschieters van méér dan 10 minuten vertraging (4,44%).
Volgens de eigen berekening, op een regenloze ochtend en een willekeurige schooldag, lopen in Leuven al 24,58 % van de ritten echt vertraging op (kleine vertragingen van 1 à 2 minuten rekenen we niet mee als ‘echte’ vertragingen).Dit is veel meer dan de 2% globale vertragingen die vorig jaar werd meegedeeld. Minister Crevits gaf naar aanleiding van haar eerdere antwoord al aan dat de grootste vertragingen worden opgelopen in de piekuren aan de congestiegevoelige gebieden rond de grote steden. Om een adequaat beeld te krijgen en op een gerichte manier de vertragingen aan te pakken, analyseert De Lijn de cijfers dus best apart voor stadsvervoer en streekvervoer en voor spits en dal.
De Lijn kan voor de stedelijke gebieden extra bussen inzetten tijdens de spits om dit percentage naar beneden te halen, maar dit is organisatorisch en financieel geen eenvoudige oefening.
Belangrijker is allicht dat er meer doorstromingsmaatregelen worden genomen door de wegbeheerders (Vlaams Gewest en de gemeenten). Waar mogelijk gaat het om grotere infrastructurele ingrepen zoals busbanen of bussluizen, maar ook de verkeerslichtenbeïnvloeding via de geplande boordcomputers behoort tot de mogelijkheden. Goede afspraken met de politiezones om verkeerd en hinderlijk geparkeerde wagens sneller weg te takelen moeten veralgemeend worden. Dergelijke doorstromingsmaatregelen zijn noodzakelijk om de stiptheid van de busbedieningen te garanderen.