De start van het nieuwe schooljaar is voor heel wat kinderen, leerkrachten en directies telkens weer een spannend moment. Vol goede moed en nieuwe energie gaan ze met z'n allen aan de slag om er een leerrijk, maar ook plezierig schooljaar van te maken. Nog spannender is het voor de kinderen die voor de eerste keer naar school gaan. Hoe bereiden ouders zich voor op deze grote stap? We vragen het aan Nele, partner van Marij, en mama van Jules en Emiel.
Eerste keer naar school
Emiel gaat op maandag 2 september voor de eerste keer naar school, een moment waar hij zelf al even naar uitkijkt.
Nele: “Emiel is er helemaal klaar voor. Hij mocht oorspronkelijk in juni starten, maar dit hebben we bewust niet gedaan. Vier weken wennen en dan terug acht weken thuis, leek ons niet het ideale scenario. Nu is hij veel rijper, al behoorlijk zelfstandig en klaar voor een nieuwe uitdaging. Hij kan zelfs al fietsen zonder wieltjes (trots). Zelf vertelt hij tegen iedereen die het horen wil, dat hij naar school gaat, bij juf Bieke. Ik vermoed echter dat hij helemaal niet weet wat hem te wachten staat. Hij zal wel wat tijd nodig hebben om te wennen en sociaal iets sterker te worden. Maar ik ben er zeker van dat hij dat allemaal snel zal leren.”
Boekentas klaarmaken
Nele: “In juni is Emiel al een keer een uurtje gaan spelen in zijn klas, en ook vorige week mocht hij nog eens langs. We hebben bovendien samen zijn boekentas al eens klaargemaakt, waarna hij er het hele huis mee begon rond te lopen. Hij haalde er al zijn doosjes uit en stak er zijn speelgoed in (lacht). Ook in de crèche wordt hij goed voorbereid. Afgelopen vrijdag mochten de kinderen hun boekentas eens meebrengen en alles wat er in zat aan de andere kinderen laten zien. Dat was ook een topmoment voor hem. Dat enkele vriendjes van de crèche in de klas van Emiel zitten, maakt de overstap trouwens veel kleiner.”
School kiezen
Emiel gaat naar een school in zijn gemeente. Die keuze was snel gemaakt, zegt Nele.
Nele: “De kinderen van onze buren en vrienden gaan al naar die school. Tijdens een infomoment kregen we direct een duidelijke uitleg en mochten we in alle klassen gaan kijken. Alle leerkrachten waren aanwezig, dat geeft gelijk een vertrouwd gevoel. De keuze was dus niet moeilijk. Inschrijven was wel iets minder evident. We moesten op 1 februari vroeg uit te veren om er zeker van te zijn dat onze zoon een van de 25 plaatsen in zijn klas zou kunnen innemen. De eerste ouders stonden om half drie ’s nachts al aan de schoolpoort. Wij kwamen er drie uur later aan. Gelukkig was er nog plaats voor Emiel.”
Toponderwijs voor elk kind
Iedere ouder wenst toponderwijs voor zijn eigen kind. Dat is bij Nele niet anders.
Nele: “Dat je als ouder een goed gevoel krijgt bij een school, is enorm belangrijk. Want een goede school hangt niet af van de klassen en materialen – al zijn dat mooie extra’s. Hoe de leerkracht omgaat met de kinderen, dát is voor ons doorslaggevend. Er moet naar elk kind individueel gekeken worden zodat ze zich op hun eigen tempo kunnen en mogen ontwikkelen. Emiel is bijvoorbeeld motorisch heel sterk en zou daar meer uitgedaagd in moeten worden. Zijn taal is echter een beetje trager, waardoor hij daar meer zal op moeten oefenen, op zijn eigen tempo. Kortom, toponderwijs is voor mij onderwijs waar elk ontwikkelingsdomein uitgebreid aan bod komt, dat ieder kind uitdaagt waar nodig en waar iedereen zich kan ontwikkelen volgens zijn eigen interesses. Al moet ik toegeven dat het beter zou zijn om kleinere klassen te hebben. Hoe kan zo’n jong kind de juiste aandacht krijgen als hij in een klas van 25 kinderen zit? De juf heeft maar twee handen. Voor mij persoonlijk lijkt 18 een mooie groep waar je vlot mee kan werken.”
