Voorzitter Wouter Beke zijn nieuwe boek "Revolutie van de redelijkheid" voor in Brussel. Het is een oproep om samen terug te gaan naar de essentie: zorgen voor een goed, gezond en gerust leven voor mensen, zonder te vervallen in extremen.
In zijn vorige boek, ‘Het Moedige Midden’, beschreef Wouter Beke hoe de geschiedenis uitwees dat de recepten van links en rechts niet werkten. Het mislukken van links werd bevestigd na de val van de Berlijnse Muur. Het falen van rechts manifesteerde zich met de val van Lehman Brothers en de start van de wereldwijde financieel-economische crisis.
Vorige week stelde voorzitter @wbeke zijn boek "De Revolutie van de redelijkheid" voor. Het is een oproep om samen terug te gaan naar de essentie: zorgen voor een goed, gezond en gerust leven voor mensen, zonder te vervallen in extremen. #dewegvooruit pic.twitter.com/jpPMhqYQnS
— CD&V (@cdenv) April 1, 2019
Het Moedige Midden met het sociaal-economisch Rijnlandmodel leek de synthese te worden en alsook een definitieve verworvenheid te zijn. Maar onze verworvenheden staan onder druk. De snelheid aan veranderingen maakt mensen onzeker. En paradoxaal zetten Trump en de Brexit die zekerheden nog verder op het spel. In 2019 lijkt er een nieuwe kloof te zijn ontstaan. Tussen ‘open’ en ‘gesloten’, tussen ‘web people’ en ‘wall people’. De kloof tussen deze extremen wordt versterkt door de politiek. Populisten langs links en rechts polariseren de samenleving en geven ons de indruk dat er maar twee opties zijn. Muren bouwen en terugplooien op onszelf, of ons voorbereiden op een grenzeloze, open samenleving met alleen maar wereldburgers
"Ik geef de megafoon aan die mensen die niet zitten te brullen op Twitter. Mensen die ook zorgen hebben, maar die hun gading niet vinden in extremen. Het personalisme is een houvast te midden van de storm. Het was tijd om dat nog eens scherp te stellen." #dewegvooruit pic.twitter.com/0SJYnjrNSQ
— Wouter Beke (@wbeke) March 28, 2019
De revolutie van de redelijkheid
Wie de wereld via de media, Twitter of Facebook bekijkt, krijgt inderdaad het beeld dat de wereld alleen nog uit extremen bestaat. Maar de échte samenleving ziet er helemaal anders uit, aldus Beke. Tussen de “navelstaarders” en “wereldburgers” staat een stilzwijgende meerderheid. Een grote groep van “redelijken”, mensen die niet houden van polarisering. Mensen die zich afzijdig houden van het geruzie op sociale media en die er een genuanceerde mening op nahouden. Mensen die bezig zijn met hun eigen leven en dat van hun naasten, die hun job doen en van politici hetzelfde verwachten
Het is voor de levenskwaliteit en geborgenheid van die mensen dat CD&V aan politiek doet. De stille werkers. De mensen die elke dag opstaan om te gaan werken, zorg te dragen voor zichzelf en hun omgeving. Mensen die het goede zien en waarderen, maar die ook beseffen dat er nog heel wat dingen beter kunnen. Die daarin zelf hun verantwoordelijkheid nemen, maar ook verwachten dat wie het moeilijk heeft, bescherming krijgt. Mensen die op zoek zijn naar een goed, gezond en gerust leven voor zichzelf en hun naasten.
De taak van de politiek is duidelijk. Zij moet mensen beschermen zonder hen af te schermen:
- De mens beschermen in zijn sociale zekerheid, want die zekerheid is hem dierbaar. En ze zal hem nog dierbaarder worden in een onzekere wereld die constant in verandering is.
- De mens beschermen in zijn veiligheid. Dat betekent dat we onze veiligheidsarchitectuur moderniseren en toch onze vrijheden bewaren. Vrijhandel en vrij verkeer toelaten, én sociale dumping tegengaan.
- De mens beschermen in zijn vrij verkeer binnen Europa, maar tegelijk ook zijn geborgenheid verzekeren. Onze binnengrenzen openhouden door onze buitengrenzen te bewaken.
- De mens beschermen in de wereld zoals die in de realiteit op ons afkomt. Niet de wereld die grenzeloos open is en alleen maar kosmopolitische wereldburgers kent; maar ook niet de wereld van de navelstarende populisten, die zich willen terugplooien op zichzelf.
- De planeet beschermen, want zonder een gezonde leefomgeving is er geen goed leven mogelijk. Dat doen we met respect voor ieders financiële draagkracht.
Extremen gaan ons niet helpen om mensen levenskwaliteit en geborgenheid te bieden. Alleen de redelijkheid kan ons redden. Redelijke mensen organiseren doorgaans geen revolutie, maar als de wereld haar redelijkheid verliest, moeten zij zich laten horen.
