Op 11 juli werken we aan een sterker Vlaanderen

Op 11 juli werken we aan een sterker Vlaanderen

Met het omzetten van het politiek akkoord over de zesde staatshervorming in wetteksten is een nieuwe stap gezet in het versterken van Vlaanderen. Het is het antwoord op een jarenlange Vlaamse eis. Deze staatshervorming geeft uitvoering aan de resoluties die het Vlaams Parlement in 1999 heeft gestemd  en voert de Octopusnota van de Vlaamse regering uit.  

Met deze staatshervorming zal Vlaanderen meer dan ooit het leven van de Vlaming kunnen versterken en dit letterlijk van de wieg tot aan het sterfbed. Het begint met de geboorte- en adoptiepremie en het kindergeld.  Van de controle op werklozen tot de activering ervan door doelgroepkortingen voor mensen die moeilijk werk vinden.  Ook het woonbeleid wordt eenvoudiger met een eigen huurwet en de hypotheekaftrek.  Met de dienstencheques kan  Vlaanderen voortaan de gezinnen nog meer kunnen versterken. Het economisch instrumentarium wordt uitgebreid met o.a. de vergunningen voor winkels.  De kwaliteitsnormen voor ziekenhuizen zal Vlaanderen zelf kunnen bepalen, net zoals de hoogte van de ziekenhuisfactuur.  En ook in het rusthuis zullen we zelf kwaliteit en prijs kunnen vastleggen.

Historisch op vele fronten

De 6^de staathervorming  zal haar plaats in de geschiedenisboeken krijgen omwille van verschillende redenen.  Het is de eerste grote staatshervorming in 20 jaar.  Het gaat bovendien om een brede staatshervorming:  in 1988 ging het over een groot pakket aan bevoegdheidsoverdrachten (onderwijs, openbare werken) en een nieuwe financieringswet.  In 1993 was de financiële omvang van de bevoegdheidsoverdracht eerder beperkt maar werd de basis van ons federalisme gelegd: Vlaanderen kreeg een eigen parlement en een eigen, echte regering die ook internationale samenwerking en verdragen kan sluiten.  De zesde staatshervorming bevat dat allemaal. Ten eerste zijn er voor 20 miljard aan bevoegdheidsoverdrachten. De middelen voor welzijn, volksgezondheid en gezin zullen in Vlaanderen stijgen van 4 miljard naar 11 miljard, die voor werk van 1,6 miljard naar 4,4 miljard, het woonbeleid van 850 miljoen naar 3,2 miljard (inclusief de woonfiscaliteit). Ten tweede komt er een nieuwe financieringswet, met voor bijna 12 miljard aan extra fiscale autonomie – een kwantumsprong. De fiscale autonomie stijgt van 20 % naar 35 %.   Ten derde zal het Vlaams parlement via haar vertegenwoordiging in de nieuwe senaat rechtstreeks aan grondwetsherzieningen deelnemen.  Tot slot zal Vlaanderen voortaan ook nog op een andere manier sterker wegen op het federaal niveau, via een rechtstreekse vertegenwoordiging in federale instellingen zoals de NMBS, het College van Procureurs-generaal enz.

Voor het eerst worden op al deze fronten tegelijk enorme stappen vooruit gezet die goed zijn voor de gezinnen en ondernemingen in Vlaanderen. Het maakt dat wij deze staatshervorming de meest ingrijpende van de 6 durven noemen.

Ze verlegt het zwaartepunt naar de deelstaten. Laat ons eens naar de cijfers kijken. Vlaanderen beschikt binnenkort over een budget van ruim 38 miljard euro, terwijl de federale begroting slechts 31 miljard euro zal bedragen.  Wie pleitbezorger is van een kleinere federale overheid ten voordele van de deelstaten , kan dan ook niet anders dan de omwenteling erkennen van deze staatshervorming.

BHV

En dan is er nog de splitsing van BHV.  De inwilliging van een 50 jaar oude eis.  De splitsing bracht ook opnieuw stabiliteit in de politieke verhoudingen en heeft een nieuwe dynamiek toegelaten. De grensdiscussies zijn beslecht waardoor een volwassen samenwerking tussen Wallonië en de Franse gemeenschap, en Vlaanderen mogelijk wordt.  Zonder het BHV-akkoord was er geen sprake geweest van een cultureel samenwerkingsverdrag of het akkoord rond de plantentuin van Meise.

Een ander gevolg hebben we vastgesteld bij de gemeenteraadsverkiezingen, in de rand rond Brussel. In 2012 waren er ruim 10 procent minder stemmen voor Franstalige lijsten dan in 2006.  En sinds het akkoord maakt men ook minder gebruik van de faciliteitenregelingen: er werden bijna 20 procent minder aanslagbiljetten in het Frans opgevraagd.  Nu alles duidelijk is, wordt Vlaanderen ook meer gerespecteerd. 

Christendemocratische traditie

Christendemocraten kiezen voor evolutie, niet revolutie.  De zesde staatshervorming past in de stapsgewijze traditie van belangrijke staatshervormingen die telkens onder leiding van christendemocraten hebben plaatsgevonden: Gaston Eyskens, Wilfried Martens en Jean-Luc Dehaene.  Het past bovendien in een traditie waarbij minister-presidenten zoals Gaston Geens, Luc Van den Brande, Yves Leterme en Kris Peeters op een offensieve manier van hun verworven autonomie en hun verkregen bevoegdheden gebruik hebben gemaakt om Vlaanderen uit te bouwen tot een topregio in Europa en de economische motor van het land.

De Vlaming kan op ons rekenen om de Vlaamse gezinnen en ondernemingen verder te versterken.

Wouter Beke
Voorzitter CD&V