Nutrionele info op producten

Het Europees Parlement zal morgen in tweede lezing wetgeving goedkeuren die voor duidelijke informatie op voedselverpakkingen zorgt. Europarlementslid Marianne Thyssen (CD&V), lid van de volksgezondheids- en milieucommissie : "De nieuwe informatieregels helpen consumenten om een gezond eetpatroon op te bouwen zonder dat de voedingsproducenten - en vooral de ambachtelijke - met een informatieplicht worden opgezadeld waaraan ze niet kunnen voldoen."
Wat verandert er?
1. Verplichte nutritionele informatie op alle verpakkingen.
Voortaan zullen consumenten bij alle voorverpakte voedingsmiddelen aan de hand van een voedingswaardetabel de hoeveelheid vetten, verzadigde vetten, suikers, zout, eiwitten, koolhydraten kennen (vroeger was dit alleen verplicht als er een gezondheidsclaim werd gemaakt). Deze tabel is verplicht op de achterkant van de verpakking maar mag geheel of deels herhaald worden op de voorkant. Indien een voedingsmiddel ingrediënten bevat die allergische reacties kunnen opwekken, moet dit in één oogopslag zichtbaar zijn op de verpakking.
Via een amendement vroeg en verkreeg Marianne Thyssen een uitzondering voor ambachtelijke en kleinschalige productie. Marianne Thyssen: "Producenten van ambachtelijke en niet-voorverpakte producten moeten de consumenten alleen informeren als bepaalde ingrediënten allergische reacties kunnen opwekken."
2. Verbod op misleidende voedselinformatie.
Misleidende voedselinformatie blijft uiteraard verboden. Als een product surrogaten bevat, moet dit voortaan duidelijk aangegeven worden (namaakkaas op basis van plantaardige vetten als deklaag op een ovenschotel bijvoorbeeld; of 'aardbeienyoghurt' die geen aardbeien bevat.)
3. Een verplichte oorsprongs- en herkomstetikettering voor alle vleessoorten.
Voor rundsvlees bestond al een oorsprongs- en herkomstetikettering. Voor verwerkte vleesproducten en melkproducten moet de Commissie nagaan wat de impact kan zijn van een verplichte oorsprongsvermelding voor de vlees- en melkbestanddelen. Een goede beslissing, stelt Marianne Thyssen: "We moeten eerst nagaan of een verplichte oorsprongs- en herkomstetikettering haalbaar en betaalbaar is en een meerwaarde voor de consument oplevert." Marianne Thyssen onderstreept het verschil tussen oorsprongsvermelding enerzijds en traceerbaarheid anderzijds.
4. Taalvoorschriften
Wat niet verandert, zijn de taalvoorschriften. De etikettering van voedingsmiddelen moet verstaanbaar zijn voor de consument. Lidstaten mogen blijven eisen dat de produkten die op hun grondgebied worden aangeboden, geëtiketteerd zijn in de taal of de talen van de regio's waar ze op de markt komen (letterlijk "één of meer talen die tot de officiële talen van de Unie behoren").
Voor Marianne Thyssen was dit een strijdpunt: "Gelukkig maar want het heeft ons destijds bloed, zweet en tranen gekost om de bestaande regeling te kunnen bekomen en onze Belgische wetgeving terzake te kunnen handhaven. Pogingen om enkel nog het Engels te vragen als een produkt uit een ander land komt, konden gelukkig worden weggestemd. Goede taalvoorschriften zijn essentieel : het heeft immers geen enkele zin de producenten met allerlei informatieverplichtingen op te zadelen als deze informatie niet verstaanbaar is en dus niet aankomt bij de consument."