Meester, hij begint weer…

Koen Van den Heuvel, fractieleider voor CD&V en medeonderhandelaar van de Bijzondere Financieringswet, zet graag de puntjes op de i: “De N-VA stelt in dit debat niét het belang van de Vlaming voorop, maar de partijpolitieke winst.” 
Wat zijn de feiten: 
Er is bewust gekozen om de federale overheid te herfinancieren. Dit staat los van de  6de staatshervorming, maar is een operatie die er kwam op vraag van en gesteund door talrijke experts. Beide op een hoopje gooien, zoals de N-VA doet, is bewust misleidend.
De herfinanciering van de federale overheid is nodig omdat zo’n  80% van de vergrijzingskosten federaal worden opgevangen. De Commissie voor de Vergrijzing stelt duidelijk dat deze herfinanciering ervoor zal zorgen dat de pensioenen en de gezondheidszorg van de Vlaming betaalbaar blijft.
Ook voor Bart De Wever was het dus duidelijk dat een bijdrage nodig was van de deelstaten aan de federale overheid om in haar ‘financiële leefbaarheid’ te voorzien! In zijn nota stond letterlijk: 
“Overigens kunnen de deelstaten door, bijvoorbeeld, een overheveling van de financiering van de pensioenen van de eigen ambtenaren en onderwijzend personeel, een significante bijdrage leveren aan de financiële leefbaarheid van Entiteit I. De mate van de overdracht van middelen zal bepaald worden in functie van de algemene bijdrage van de Gemeenschappen en Gewesten in de sanering van de overheidsfinanciën.” (p.19) 
In haar vraag om een herfinanciering, schoof de Hoge Raad voor Financiën (HRF) - een expertencommissie - twee scenario’s naar voor omtrent de gewenste omvang van de herfinanciering. Het gekozen volume ligt tussen deze 2 scenario’s in.
Keer op keer stelt N-VA ‘Vlaanderen betaalt’, maar ook Wallonië betaalt mee! Professor Decoster berekende dat de Vlaming in absolute cijfers weliswaar iets meer betaalt dan de Waal, maar dat hij verhoudingsgewijs minder betaalt als je rekening houdt met zijn inkomen.
Het klopt dat Vlaanderen al enkele jaren wezenlijk bijdraagt tot de sanering van de overheidsfinanciën door haar begrotingsevenwicht. Die mérite kan niet genoeg in de verf worden gezet. Maar ook Wallonië en Brussel hebben nu een formeel engagement daartoe. Het N-VA-zondebokdiscours is dus stilaan zonder voorwerp. Wat nu voorligt is niet langer geënt op de geschiedenis, maar op de toekomst.
Volgende beleidsperiode (2015-2019) moeten alle overheden samen jaarlijks nog bijna 10 miljard euro saneren om de begrotingen in evenwicht te brengen. Op kruissnelheid (2019) neemt Vlaanderen daarvan  1,8 miljard voor haar rekening. Dit is haalbaar. Dat hebben we de voorbije jaren ook bewezen, zowel in Vlaanderen als op federaal niveau. 
De N-VA stelt de ingreep echter bewust zwaarder voor door de inspanningen voor de volledige periode 2015-2019 gewoon op te tellen. Zo komen ze tot hun totaal van 7,8 miljard euro over een periode van 5 jaar. Zo werkt het natuurlijk niet. Als we van bij de start kiezen voor duurzame begrotingsingrepen, die jaar na jaar doorwerken, is de jaarlijks noodzakelijke inspanning gevoelig kleiner. In 2015 gaat het zo om ongeveer 600 miljoen. De jaren nadien volstaan kleinere aanvullende ingrepen, om uiteindelijk op een totale recurrente besparing van 1,8 miljard te landen in 2019. Het is dus niet zo dat elk jaar opnieuw 1,5 miljard extra moet worden gesaneerd.
 
Koen Van den Heuvel: “Ik kan enkel concluderen dat de N-VA sterk lijdt aan het ‘schipper aan wal’-syndroom. De selectiviteit waarmee N-VA het beschikbare cijfermateriaal interpreteert, is zeer dubieus. Als ze het debat eerlijk zou voeren, zou ook zij erkennen dat deze herfinanciering een goeie zaak is. In plaats daarvan kiest ze voor bangmakerij en politiek opbod. Het verbaast ook keer op keer dat N-VA nooit spreekt over de zeer grote beleidshefbomen die Vlaanderen krijgt via de 6de staatshervorming, maar telkens opnieuw vervalt in een klaagzang omtrent alle mogelijke risico's.”
Conclusie:
De kritieken die N-VA vandaag levert zijn oneerlijk. De 6de staatshervorming, die van een massieve omvang is, staat los van de saneringsbijdrage.
De herfinanciering van de federale overheid, mee gedragen door Wallonië, stelt de pensioenen van de Vlaming veilig, en werd gevraagd door de experten van de Hoge Raad voor de Financiën.
Dat er in de Nota De Wever eveneens een herfinanciering van de federale overheid werd voorgesteld wordt gemakshalve ‘vergeten’. 
Koen Van den Heuvel: “N-VA kiest ervoor om het gedoofde communautaire vuur steeds weer op te poken. Een doordacht beleid waarvan de Vlaming beter wordt, lijkt ondergeschikt aan electorale tactiek. Dat de partij daarvoor een loopje met de werkelijkheid moet nemen, lijkt geen enkel bezwaar. De waarheid heeft haar rechten: er is keihard gewerkt om ons land klaar te maken voor de toekomst. Het enige wat N-VA daartegenover stelt is aangehouden negativiteit. Jammer. ”