Laatste rustplaats vrijer te bepalen

Op voorstel van Vlaams volksvertegenwoordigers Cindy Franssen en Katrien Schryvers keurde de Commissie Binnenland unaniem een aantal wijzigingen goed aan het decreet op de begraafplaatsen en de lijkbezorging. Daardoor wordt de thuisbewaring van de asurne ook na de crematie mogelijk en kan men voor het overlijden aangeven in welke gemeente men begraven, bijgezet of verstrooid wenst te worden.
Sinds 2004 kan de asurne van een overledene thuis worden bewaard. Dat moet echter beslist worden voor de crematie. In de emotionele momenten die gepaard gaan met het verlies kiezen mensen soms voor een bijzetting in een columbarium. Als men op een later tijdstip de asurne thuis wenst te bewaren, is dat niet meer mogelijk. Dit zorgt soms voor pijnlijke situaties, zoals bij ouders die een kind verloren.
Met het nieuwe decreet vervallen de strikte bepalingen, zodat de nabestaanden ook op een later tijdstip na de crematie kunnen beslissen de asurne van een overledene thuis te bewaren. De voorwaarde dat alle nabestaanden in de eerste graad hiermee akkoord moeten zijn, blijft gehandhaafd.
Regelmatig krijgen gemeenten ook de vraag om een overledene die niet in het eigen bevolkings-, vreemdelingen-, of wachtregister is ingeschreven, toch op de gemeentelijke begraafplaats te mogen begraven. Vaak gaat het om oudere mensen die in de bewuste gemeente geboren en opgegroeid zijn, of er vele jaren gewoond hebben, maar in een woon- en zorgcentrum in een andere gemeente zijn ingeschreven. Een gemeente kan dat vandaag al toelaten en bepaalt dan zelf de voorwaarden. De nabestaanden moeten dan rekenen op de goodwill van de burgemeester. Maar ook de wens van de overledene zelf is niet altijd gekend.
Katrien Schryvers: “Het wordt mogelijk om de plaats waar men begraven wil worden, ook op te nemen in de wilsbeschikking. Zo creëeren we meer zekerheid voor zowel de overledene als voor diens nabestaanden over de naleving van zijn laatste wensen.”
Cindy Franssen: “Met de wijzigingen maken we het mogelijk dat mensen die in emotionele momenten de keuze maken de asurne in een columbarium te laten plaatsen, alsnog kunnen kiezen voor een thuisbewaring. Dat dit niet over grote getallen gaat, doet geen afbreuk aan de vraag om nabestaanden een oplossing te bieden in moeilijke momenten.”