Kris Peeters optimaliseert economische wetgeving

Op initiatief van Minister van Economie en Consumentenzaken Kris Peeters heeft de federale regering beslist om verschillende wijzigingen aan te brengen in het Wetboek van Economisch Recht. Hiermee zet Minister van Werk Kris Peeters juridische tekortkomingen en onjuistheden in de economische wetgeving recht. Hij doet dit in samenspraak met de FOD Economie, Assuralia, de verschillende beroepsverenigingen uit de verzekeringssector, en FSMA.
“Deze beslissing is een kwestie van gezond verstand. Of het nu gaat over geblokkeerde rekeningen, ziekteverzekeringen, reclamefolders, of de job van verzekeringstussenpersoon: we maken het leven en ondernemen logischer, makkelijker en betrouwbaarder”, aldus Minister van Economie en Consumentenzaken Kris Peeters.

Regels over deur-aan-deur verkoop eenvoudiger

Wanneer een consument een product aankoopt ‘buiten de onderneming’ (bv. deur-aan-deur verkoop), voorziet de Belgische wet een voorschot/betaling tijdens de eerste 7 werkdagen na de aankoop, en geldt er tegelijk de herroepingstermijn van 14 dagen. Het gevolg is dat er voor de overeenkomsten buiten verkoopruimten vandaag 2 termijnen gelden. Dit kan verwarrend zijn voor de consument en complex voor de onderneming:
Oude Belgische wetgeving: Een herroepingstermijn van 7 werkdagen na het contract, waarbinnen geen voorschot of betaling mag gebeuren. Binnen die 7 werkdagen kon de consument afzien van de aankoop.
Huidige situatie sinds 01/05/2014 (EU richtlijn, omgezet in Belgische wetgeving): Een termijn van 14 kalenderdagen na aankoop waarbinnen de consument zijn herroepingsrecht mag uitoefenen en het contract kan herroepen. De termijn van 7 werkdagen na aankoop, waarbinnen geen voorschot of betaling mag gebeuren, bleef intussen bestaan.
 Nieuwe situatie: Er komt slechts 1 termijn, namelijk de herroepingstermijn van 14 dagen. De verkoper kan een voorschot of betaling vragen tijdens deze 14 dagen. De consument blijft beschermd en zal, indien hij de aankoop binnen de 14 dagen herroept, binnen de 30 dagen het bedrag of voorschot terugbetaald moeten krijgen.
“De dubbele termijn leidde tot onnodige complexiteit en dus administratieve last voor onze ondernemingen. Met de beslissing van vandaag zorgen we voor duidelijkheid en administratieve vereenvoudiging,” aldus Minister van Economie en Consumentzaken Kris Peeters.

Recht van de consument om geen papieren reclame te ontvangen

Vroeger kon een consument zich verzetten tegen op naam geadresseerde post voor reclamedoeleinden. Door een wetswijziging in 2012 was de consument dit recht om zich te verzetten, verloren. Dit was een ongewild gevolg van een wetswijziging. Voor reclame via andere kanalen (bvb. telefoon) bestaat dit recht wel. Voor reclame via e-mail moet de consument zelfs vooraf zijn toestemming verlenen.
Door de beslissing vandaag, op initiatief van Minister van Consumentenzaken Kris Peeters, wordt dit recht van de consument opnieuw hersteld.
De consument kan zich nu richten tot de afzender of onderneming, waarop die de vraag en het recht van de consument om geen papieren reclame te ontvangen, moet respecteren.
Voorbeeld:
Twee jaar geleden liet ik mijn tuin opknappen door een tuinbedrijf. Vandaag krijg ik nog steeds op naam geadresseerde maandelijkse reclamefolders van het bedrijf in de brievenbus, omdat ik als eenmalige klant in hun adressenbestand ben beland. De afzender is namelijk vrij mij die reclamefolders te blijven toesturen. De beslissing van vandaag herstelt het recht van de consument om hier van af te zien.

Beroep van verzekeringstussenpersoon uitoefenen ? Relevante ervaring nodig.

Wie een job als verzekeringstussenpersoon wil uitoefenen, moet behalve theoretische kennis ook praktische ervaring hebben. Maar, de wet bepaalt niet in welke periode die ervaring moet worden opgedaan.
Om te kunnen spreken van nuttige en pertinente ervaring, mag deze niet te oud zijn, want de wetgeving en de regels veranderen constant. Daarom is nu, na overleg tussen FSMA en de beroepsverenigingen, beslist om er een termijn van 6 jaar aan vast te hangen.
Een verzekeringstussenpersoon moet zijn relevante ervaring dus hebben opgedaan in de laatste 6 jaar voorafgaand aan het (opnieuw) starten van zijn job als verzekeringstussenpersoon.

Geblokkeerde rekeningen makkelijker bereikbaar voor minderjarigen

Sinds 1 november 2014 moeten betalingen door verzekeraars aan een minderjarige worden uitgevoerd op een geblokkeerde rekening, geopend op naam van die minderjarige.
De huidige wet voorziet echter niet in de mogelijkheid om het geld terug vrij te geven in het geval de (minderjarige) persoon dit nodig zou kunnen hebben.
De andere wetten hieromtrent (juridisch beheer van het onroerend goed door de ouders, voogdij van minderjarigen, arbeidsongeschiktheid, … ) bevatten geen oplossing voor dit probleem. Met deze wet maken we het dus mogelijk dat een minderjarige aanspraak kan maken op dit geld, wanneer hij dit écht nodig heeft.
Voorbeeld:
Een minderjarige bezit een huis, en heeft hiervoor een brandverzekering. Door een brand raakt dit huis vernield. De verzekeraar zal de minderjarige een bedrag uitkeren, maar moet dit tot op heden storten op een geblokkeerde rekening, waardoor de minderjarige het niet kan gebruiken. Door de beslissing van vandaag, zal een vrederechter zich positief kunnen uitspreken, waardoor de minderjarige het uitgekeerde geld wél kan gebruiken.

Ziekteverzekering makkelijker aan te passen in voordeel van verzekerde

Wie een ziekteverzekering aangaat, moet vandaag zelf vragen om een wijziging van zijn premie of de dekkingsvoorwaarden van zijn ziekteverzekering door te voeren. De verzekeraar kan dit niet op eigen houtje doen, ook als dat in het voordeel van de verzekerde zou zijn.
Dat is in de praktijk moeilijk haalbaar: zeer weinig mensen hebben de kennis en expertise om in te schatten of zij proactief een wijziging van hun ziekteverzekering moeten aanvragen.
Dit is problematisch, want bepaalde wetswijzigingen kunnen als gevolg hebben dat er aanpassingen moeten gebeuren in de ziekteverzekering, waardoor de overeenkomst tussen verzekerde en verzekeraar moét gewijzigd worden.
Voorbeeld 1:
Hospitalisatieverzekeringen dekken medisch noodzakelijke residentiële verblijven in revalidatieziekenhuizen, op basis van de huidige federale ziekenhuiswet.  In het kader van de 6e staatshervorming wordt de bevoegdheid over deze ziekenhuizen echter overgedragen van het federale naar het gemeenschapsniveau. De medische prestaties en verblijven in ziekenhuizen, die niet langer onder de federale ziekenhuiswet vallen,  zullen dus niet langer gedekt zijn door de waarborgen beschreven in de huidige hospitalisatieverzekeringsovereenkomsten.
Om de kosten bij een verblijf in deze ziekenhuizen ook ná de staatshervorming verder te kunnen vergoeden aan de verzekerde, moeten deze verzekeringsovereenkomsten natuurlijk worden aangepast.
Voorbeeld 2:
Wanneer de nomenclatuur wordt gewijzigd, kunnen bepaalde prestaties verdwijnen uit de nomenclatuur in de ziekteverzekering. Zo zouden deze (verzekerde) prestaties onterecht buiten het toepassingsgebied van de  hospitalisatieverzekeringsovereenkomsten vallen. De verzekerde is dan niet meer verzekerd, voor prestaties die hij nochtans liet verzekeren.
Door de beslissing van vandaag kan de verzekeraar zelf wijzigingen in een verzekeringsovereenkomst aanbrengen wanneer die (i) in het belang van de verzekerde zijn, én (ii) het gevolg zijn van een wijziging van een juridische norm (bv. de 6e staatshervorming). De verzekerde moet wel instemmen met de voorgestelde wijziging.