"Ik ben jouw schatje niet"

Op vrijdag 23 november 2012 neemt CD&V-werkgroep Vrouw & Maatschappij het voortouw in de Witte Lintjes campagne in Vlaanderen en Brussel. De ‘White Ribbon’ campagne is een internationale actie tegen geweld op vrouwen.

De lokale V&M-afdelingen trekken vergezeld van vrijwilligers naar zo’n 40-tal stations en andere druk bezochte plaatsen[1] om de daad bij het woord te voegen. Meer dan 20.000 Witte Lintjes en flyers zullen uitgedeeld worden aan reizigers en toevallige voorbijgangers. Klik hier om deze flyer te lezen

Dit jaar richt Vrouw & Maatschappij extra aandacht op seksuele intimidatie op publieke plaatsen. Recent kwam het probleem in de kijker, maar eigenlijk is het zo oud als de straat. Onder de noemer “ik ben jouw schatje niet” wil V&M iets doen aan de cultuur van onverschilligheid en straffeloosheid die dit onderwerp vandaag overheerst.

Els Van Hoof: ‘Seksuele intimidatie wordt vaak gebanaliseerd of weggelachen, ook door vrouwen zelf. We pleiten daarom voor sensibilisering van zowel vrouwen als politie. Vrouwen, opdat ze het belang van een aangifte inzien. Politie, opdat ze meldingen en aangiften ernstig nemen en problemen opvolgen.

‘Bestraffen alleen is niet voldoende’, aldus Els Van Hoof. ‘Bepaalde ‘risicogroepen’ moeten gesensibiliseerd worden. Zo moeten vooral jongeren uit moeilijke sociaal-economische groepen en ‘hangjongeren’ die voor overlast zorgen bereikt worden. Dit kan bijvoorbeeld met workshops in scholen en jeugdhuizen of door het inzetten van ‘buurtouders’, zoals in Nederland.

Door gemeenten de mogelijkheid te geven om GAS-boetes uit te schrijven, kan bovendien snel en kordaat opgetreden worden, vinden de CD&V-vrouwen. Daarnaast is het probleem te weinig gekend. Vrouw & Maatschappij pleit daarom voor een grootschalig onderzoek. Zo krijgt men een beter begrip van het fenomeen en wordt een doelgerichte aanpak mogelijk, zoals de sensibilisering van daders.

‘Dit is geen oproep naar vrouwen om massaal klacht in te dienen bij elk onschuldig grapje’, verduidelijkt Els Van Hoof. ‘Maar wanneer er een klimaat ontstaat waarin het systematisch naroepen, fluiten of zelfs beledigen van vrouwen als normaal beschouwd wordt, is er sprake van een probleem. Wanneer slachtoffers zich geïntimideerd voelen en dergelijk gedrag hun bewegingsvrijheid, kledingstijl en veiligheidsgevoel beïnvloedt, zijn zulke ‘grapjes’ niet meer leuk en onschuldig’.

[1]Aalst, Aartselaar, Beersel,Begijnendik, Blankenberge, Bornem, Bree, Brugge, Brussel (Bianca Debaets & Brigitte Grouwels), Dendermonde, Diepenbeek, Dilbeek, Geel, Geraardsbergen, Halle & Gooik, Hasselt, Heusden-Zolder (Sonja Claes), Houthalen-Helchteren,Landen, Leopoldsburg, Leuven (Els Van Hoof), Liedekerke, Lier, Maasmechelen, Meise &Vilvoorde (Sonja Becq), Menen, Merelbeke & Melle, Mol, Ninove, Oostende, Roeselare (Griet Coppé & Nathalie Muylle), Ronse, Sint-Katelijne-Waver, Sint- Niklaas, Sint-Pieters-Leeuw, Sint-Truiden (Veerle Heeren), Temse,Rupelmonde & Kruibeke, Tessenderlo, Tielt, Waasmunster, Waregem (Sabine Poleyn, Sabine de Bethune o.v.), Wezemaal