Goed gekoppeld?

CD&V stelt ‘het recht op gezinsleven’ centraal. Het leven in partnerschap draagt in belangrijke mate bij tot geluk. Dat geldt niet alleen voor jong, ook voor oud.
Door de stijging van de gezonde levensverwachting en de steeds uitgebreidere en adequatere thuiszorg, kunnen ouderen steeds langer als koppel blijven samen leven. Tot één van de partners te zwaar zorgbehoevend wordt. Op dat moment dreigt het hoogbejaarde koppel feitelijk gescheiden te worden. De zorgbehoevende verhuist immers naar een woonzorgcentrum (WZC), terwijl de andere thuis achter blijft. Onze woonzorgcentra mogen immers geen partners opnemen buiten de erkende capaciteit.
Woonzorgcentra die op eigen initiatief toch in de mogelijkheid voorzien om ook de zelfredzame partner op te nemen, krijgen daarvoor geen RIZIV-financiering.
Op zich niet onlogisch, maar het zorgt ervoor dat ons zorgsysteem de gezamenlijke opname van (hoog)bejaarde koppels  niet evident, tot vaak zelfs onmogelijk maakt.
Voor sommige koppels is dat een mentale opdoffer. Het vooruitzicht niet meer te kunnen samenleven zorgt er dan voor dat de keuze voor goede zorg wordt uitgesteld.
In die optiek is het volledige en vaak noodgedwongen wegvallen van de mantelzorg door de zelfredzame partner bij (hoog)bejaarde koppels niet verdedigbaar, en schaadt dit het ‘recht op gezinsleven.’
Op initiatief van Vlaams parlementslid Sonja Claes, en in samenwerking met collega-parlementsleden Katrien Schryvers, Cindy Franssen, Karin Brouwers en Griet Coppé, bevroeg CD&V alle woonzorgcentra in Vlaanderen omtrent deze specifieke nood. De hoge respons (32% van de WZC, of 35% van de woongelegenheden), liet toe de huidige situatie grondig in kaart te brengen en het door CD&V ontwikkelde voorstel dienaangaande uitvoerig te toetsen.
Het uitgewerkte CD&V-voorstel dat ervoor zorgt dat ook valiede partners samen met hun zorgbehoevende partner kunnen worden opgenomen in een woonzorgcentrum, is terug te vinden in bijlage.