‘Never waste a good crisis’. Dat is mijn motto in deze coronatijden. Laat ons lessen trekken voor de toekomst; ik werk momenteel aan een manifest daarover. We moeten deze crisis aangrijpen om onze samenleving beter te maken. We moeten anders gaan leven.
Als ik kijk naar mijn eigen situatie… Ik ben de voorbije dagen weinig in Brussel geweest. We vergaderen vooral digitaal. Je bespaart veel tijd, want je doet minder verplaatsingen. Dat valt me echt op. Ik kan én meer werken én meer thuis zijn. Al is dat laatste wennen met vier studerende kinderen thuis.
Let op; het zijn zware tijden voor mensen die ziek zijn, voor mensen die zorg dragen, voor de economie in haar geheel. Maar tegelijkertijd zie ik toch ook enkele voordelen: we herontdekken de essentie van het leven. Dit doet me vaag denken aan de autoloze zondagen van de jaren zeventig. Dat waren onwezenlijke dagen. Geen auto’s op straat, spelende kinderen, de mensen haalden zelfs paard en kar van stal. Dat was voor één dag de reset-knop indrukken. Ik heb het gevoel dat dat vandaag ook gebeurt, maar dan voor langere tijd. De samenleving staat voor vele weken on hold en dat zorgt ervoor dat mensen de essentie herontdekken.
De essentie
Dat is bovenal het besef dat gezondheid het belangrijkste goed is. Ten tweede gaan we op zoek naar verbondenheid met andere mensen, zelfs meer dan voordien. En vooral intenser. Een ander voordeel: we tonen opnieuw waardering voor de mensen in de zorg. We herontdekken ook de natuur. We gaan opnieuw wandelen. Dat is allemaal basis, maar we waren het belang daarvan vergeten.
Ik weet dat mensen snel vervallen in oude gewoonten, maar ik denk wel dat onze samenleving fundamenteel zal veranderen door wat nu gebeurt. En dat kan positief zijn.
De situatie vandaag vraagt creatieve oplossingen. Thuiswerk bijvoorbeeld. Of digitaal vergaderen. Deze crisis dwingt ons om daarover na te denken. En wat zien we? Dat lukt, hè. Als het moet, dan lukt dat. Gevolg: het fileprobleem is verdwenen. We gaan dat toch niet overboord gooien na deze crisis? Ik ben zeker van niet.
Lessen
Persoonlijk vind ik deze coronacrisis een signaal om anders te gaan leven. We zijn te ver gegaan in ons enthousiasme voor de globalisering. De mens heeft ook kleinschaligheid en nabijheid - verankering in de buurt - nodig. Dat voelen we vandaag. Dat zijn zaken waar wij als CD&V steeds op ingezet hebben en dat dus ook moeten blijven doen. Daarom werk ik aan een manifest over deze crisis; een tekst met tien lessen voor de toekomst.
Wat leren we uit deze crisis? Dat mensen belangrijker zijn dan spullen, dat we mogen onthaasten, dat we welzijn en natuur moeten valoriseren, enzovoort.
We moeten deze crisis aangrijpen om onze samenleving beter te maken!
Er komt een tijdperk na corona. Dat staat vast. Dat tijdperk zal er anders uitzien, economisch en maatschappelijk. Dat staat ook vast. Maar dat kan positief zijn. Ik geloof daarin.
Mentaal welzijn
Als ik kijk naar de maatregelen vandaag ben ik vooral bezorgd om het onderwijs. Dit mag geen verloren jaar zijn voor onze leerlingen. Als iets opgestart kan worden, dan liefst eerst de scholen. Deze periode kan een grote mentale impact hebben op kinderen. We mogen dat niet onderschatten.
Het mentaal welzijn wordt voor iedereen een belangrijk aandachtspunt. Het is daarom goed dat we nog mogen wandelen en fietsen. Het is daarom ook goed dat we dankbaarheid tonen tegenover de mensen in de zorg. Dat zijn belangrijke symbolen, waar mensen kracht kunnen uithalen. Welzijn is een absolute prioriteit voor onze partij. We gaan daarvoor meer middelen vrijmaken. Zo gingen afgelopen vrijdag extra middelen naar hulplijnen Awel, Tele-Onthaal, 1712 en de Zelfmoordlijn.
Relance
Het politieke leven spitst zich nu volledig toe op de bestrijding van het coronavirus. Dat zal ook de komende drie weken wellicht niet veranderen. Dankzij de volmachtenwet die het parlement met een grote meerderheid heeft goedgekeurd, kan de regering nu sneller maatregelen nemen.
Eenmaal de voorzorgsmaatregelen losser worden, zullen opnieuw gesprekken gevoerd worden over het vormen van een volwaardige regering. Die regering zal de economische relance op haar bord krijgen. Daarom ben ik voorstander van gerichte maatregelen. We moeten prioritair de mensen helpen die het nodig hebben. Ik denk dan aan de mensen die vandaag dit land doen draaien. De zorg bijvoorbeeld. En de logistieke sector.
We gaan allemaal naar draagkracht moeten bijdragen. Dat betekent dus rechtvaardige fiscaliteit: kijken naar wie het vermogen heeft om bij te dragen aan de relance. Sommige grote internationale spelers betalen nog altijd amper belastingen. Dat kan niet.
Ik hoop zeker ook dat Europa wakker wordt, want de relance zal gezamenlijk aangepakt moeten worden.
