Deze week raakte bekend dat Hulplijn 1712 tot de helft meer oproepen ontving tijdens het voorbije ‘coronajaar’. Zowel de cijfers over oproepen rond kindermishandeling als rond partnergeweld gingen fors omhoog. Woensdag debatteerde het Vlaams parlement over die verontrustende cijfers. Vlaams parlementslid Katrien Schryvers pleit voor een ‘ketenaanpak’ om die problematiek aan te pakken.
De coronacrisis heeft een grote impact gehad op al onze gezinnen. Voor wie ‘thuis’ geen veilige haven is, waren de gevolgen van de lockdown extra groot. Vlaams volksvertegenwoordiger Katrien Schryvers pleit in het Vlaams parlement voor een ‘ketenaanpak’ in de strijd tegen kindermishandeling en partnergeweld. “Intrafamiliaal geweld is een complexe problematiek, waarbij vanuit verschillende invalshoeken gelijktijdig moet worden gewerkt. Vanuit het beleid moet er ingezet worden op preventie, sensibilisering van mensen voor de problematiek, een toegankelijke hulplijn, hulpverlening aan slachtoffers, bestraffing en opvolging van daders. Ook in concrete dossiers is deze zogenaamde ‘ketenaanpak’ nodig: zo moet hulpverlening aan de slachtoffers samengaan met begeleiding van de dader, zodat herhaling naar de toekomst wordt vermeden. Daarom moet ook samengewerkt worden door verschillende diensten zoals hulpverlening, politie, justitie. De Family Justice Centers vervullen hierin een belangrijke rol”, zegt Katrien Schryvers.
“Er zijn het voorbije jaar al heel wat inspanningen gebeurd. Dadelijk na de start van de eerste lockdown in 2020 besliste minister van Welzijn, Wouter Beke, om de hulplijnen te versterken, de openingsuren van 1712 uit te breiden en om in te zetten op de versterking van het aantal medewerkers tijdens de openingsuren. Ook werd ingezet op de bekendheid van de hulplijn 1712, die nu ook wordt vermeld na berichten of programma’s over het thema. Via resoluties pleitte ik hier al jaren voor.”
Ketenaanpak
Een ketenaanpak wordt vandaag ingezet voor uiteenlopende problemen: van diabetes of dementie tot een chronisch psychiatrische problematiek. Maar dus ook voor familiaal geweld en misbruik. Wat die problemen gemeen hebben, is dat het gaat over meervoudige en complexe problemen waar geen eenduidige oplossing voor bestaat. “Daarom is een ketenaanpak ook de meest aangewezen benadering. Een ketenaanpak vermijdt immers dat verschillende diensten naast elkaar werken en dat de aanpak dus niet effectief is. Tegelijkertijd voorkomt het dat zowel de slachtoffers als de hulpverleners door het bos de bomen niet meer zien. Ze kunnen elkaar versterken en gericht actie ondernemen”, aldus Katrien Schryvers.
“Hierbij is opvolging, bestraffing maar ook begeleiding van daders belangrijk. Want waar nog een groter taboe op rust dan op slachtoffers, is op daderschap. Daders moeten vanzelfsprekend gestraft worden, dat is duidelijk. Maar niet enkel dat, ze moeten ook begeleid worden. Want wat ben je bijvoorbeeld met een tijdelijk huisverbod als er intussen niks verandert en de dader niet wordt opgevolgd? Dus ook daar is absoluut die opvolging en begeleiding nodig en ik denk dat we moeten proberen om ook daders of potentiële daders bekend te maken met 1712”, zegt Schryvers.
Schrijnende verhalen
“Achter al die meldingen bij 1712 gaan vaak heel veel schrijnende verhalen schuil. Elk geval van kindermishandeling of partnergeweld is er een te veel. Dat mensen de weg vinden naar 1712 en dat ze op een gemakkelijke manier daar toegang toe krijgen, is heel belangrijk. Daar moeten we absoluut verdere inspanningen voor leveren. Maar dat is niet genoeg. Willen we potentiële slachtoffers voorkomen en willen we al wie nu al slachtoffer is, helpen, dan moeten we verder inzetten op de ketenaanpak. Dat betekent op sensibilisering, preventie, een toegankelijk meldpunt, hulpverlening, bestraffing en opvolging van daders. Aan de vele mensen voor wie thuis nu synoniem is voor angst in plaats van voor een veilige haven, zijn we een krachtdadig beleid verplicht” besluit Katrien Schryvers.
