Belgische grensarbeiders zijn personen die in België wonen, maar toch een job uitoefenen in een ander land. Door deze unieke situatie lopen ze vaak bepaalde voordelen mis die arbeiders op Belgisch grondgebied wél hebben. CD&V-Kamerleden Servais Verherstraeten, Roel Deseyn en Stefaan Vercamer dienden daarom drie wetsvoorstellen in die de discriminaties in de huidige fiscaliteit en pensioenwetgeving wegwerken.
Gezinstoeslag voor kinderen ten laste
Een gezin met kinderen ten laste krijgt in België een gezinstoeslag. Dit is een verhoging van de belastingvrije som naargelang het aantal kinderen ten laste in het gezin.
Als de ouders van het gezin feitelijk samenwonend zijn – en dus niet samen belast worden – kunnen de ouders zélf bepalen wie gezinshoofd is, en zo zélf zien bij welke ouder de gezinstoeslag en het belastingvoordeel dus het grootst is. Wonen de ouders echter wettelijk samen of zijn ze gehuwd, dan bepaalt de wet automatisch dat de gezinstoeslag van toepassing is op de echtgenoot met het hoogste belastbare inkomen.
Dit kon er in het verleden echter voor zorgen dat een gezin geen gezinstoeslag kreeg als de echtgenoot met het hoogst belastbare inkomen als grensarbeider in het buitenland werkte en dus ook daar belast werd. Omdat de stelsels in buurlanden niet op elkaar afgestemd zijn, kon het dus zijn dat beide ouders de aanspraak op een verhoging van hun belastingvrije som wegens kinderlast misliepen. Op vraag van CD&V pakt de regering deze discriminatie nu aan.
“Men heft de discriminatie op zodat gezinnen met grensarbeiders altijd dezelfde belastingvermindering krijgen, ongeacht of ze gehuwd of samenwonend zijn. Grensoverschrijdende situaties mogen niet resulteren in een ongelijke fiscale behandeling van gezinshoofden”, zegt CD&V-fractievoorzitter Verherstraeten.
Opzegvergoedingen mogen niet resulteren in een hogere belastingschaal
Een tweede probleem waarmee grensarbeiders geconfronteerd worden, is dat opzegvergoedingen uit het buitenland meegerekend worden in de progressieve belastingschalen. Een grensarbeider die een opzegvergoeding uit het buitenland ontvangt kan daardoor in een hogere belastingschaal terechtkomen en zal dus meer belastingen moeten betalen.
De Belgische regelgeving voorziet echter vlakke tarieven voor bepaalde inkomsten, waaronder ook opzegvergoedingen. Deze inkomsten tellen dan niet mee voor het progressievoorbehoud, maar enkel indien ze van Belgische oorsprong zijn. Een arbeider die dus in België een opzegvergoeding krijgt, kan daardoor niet in een hogere belastingschaal terecht komen.
“Opzegvergoedingen die in het buitenland toegekend en betaald worden, komen dus niet in de afzonderlijke belasting, maar wel in de progressieve belastingschalen en dus in het progressievoorbehoud. Grensarbeiders komen zo mogelijks in een hogere belastingschaal terecht. Deze discriminatie willen we wegwerken”, licht Roel Deseyn, één van de financiële experten van CD&V, toe.
Pensioenvacuüm voorkomen
Tot slot zullen grensarbeiders die hun hele carrière of een groot deel daarvan in Nederland of Duitsland gewerkt hebben en dan werkloos geworden zijn, ook na hun 65ste verjaardag recht hebben op een Belgische werkloosheidsuitkering.
“De problemen ontstonden door de verhoging van de pensioenleeftijd in het buitenland waardoor grensarbeiders soms in een ‘pensioenvacuüm’ vallen. Hoewel het om noodzakelijke hervormingen gaat, moeten we deze ongewenste neveneffecten wel wegwerken. Deze mensen werkten vaak hun hele leven en hebben bijgedragen aan het systeem. Door ons wetsvoorstel zullen werklozen hun uitkering kunnen behouden tot de dag dat ze recht hebben op een volledig pensioen. Dat was voorheen niet het geval”, legt CD&V-Volksvertegenwoordiger Stefaan Vercamer uit. “De regeling geldt ook voor uitkeringen wegens arbeidsongeschiktheid”, klinkt het.
