BHV eindelijk van de baan
12-07-2012
Michel Doomst heeft deze namiddag in de plenaire vergadering van de Kamer het BHV-akkoord verdedigd:
“Eerbetoon aan al wie bij deze lijdensweg niet heeft opgegeven”
“Morgen krijgt de Rand gewoonweg waar het recht op heeft”
“Het BHV-akkoord is zuiver, eenvoudig en transparant, zoals goede wetgeving past.”
“Het BHV-akkoord is streng maar rechtvaardig:
- Er komt geen uitbreiding van Brussel
- Geen corridor
- Geen federale kieskring
- Geen andere regeling dan de grondwettelijke modaliteiten voor de zes faciliteitengemeenten
- Geen modaliteiten voor de 29 niet-faciliteitengemeenten in Halle-Vilvoorde
- Geen initiatiefrecht voor de Franse gemeenschap in de zes
- Geen nieuwe bibliotheken
- Geen wijziging van de regeling van de inspectie op de scholen
- Geen wijziging van de taalwetgeving
- Geen wijziging van de omzendbrief Peeters
- Geen Brussel als derde gewest
- Geen zomaar benoemde burgemeesters
- Geen geratificeerd minderhedenverdrag"
Zijn volledige tussenkomst kan u hier lezen:
Mijnheer de voorzitter, geduldige staatssecretarissen en goede collega’s, u weet dat in de politiek een week een eeuwigheid is, een maand eeuwig lang en dat op een jaar alles kan wijzigen. Welnu, dit dossier sleept niet één jaar, niet tien jaar, niet twintig jaar, niet dertig jaar, niet veertig jaar, maar al vijftig jaar aan. Al vijftig jaar proberen wij dit dossier over de streep van de “Ronde van Vlaanderen” te krijgen. Vandaag, na vijftig jaar met soms moeilijke momenten en heel wat kasseistroken, om het met een andere klassiekersterm te zeggen, zijn wij bijna op de piste van Roubaix.
Vandaag dus graag een eerbetoon aan al degenen die tijdens die lijdensweg niet hebben afgelaten. Vandaag toch heel speciaal, echt gemeend, een eresaluut aan wie op 21 november 1961 in deze Kamer dit voorstel — en ik heb het document hier — hebben ingediend, namelijk de heren Vanderpoorten en Van den Eynde, samen met Corneel Verbaandert, volksvertegenwoordiger uit de Vlaamse rand, die op deze plaats zei: “Die zelfstandigheid waarvan ik niet begreep dat zij niet vroeger werd toegestaan, biedt niet enkel een passende oplossing, maar is ook een daad van rechtsherstel tegenover de Vlamingen”.
Hopelijk, collega’s, krijgt Verbaandert morgen, vijftig jaar later, waar hij en de Vlaamse rand gewoon recht op hebben. Toegegeven, wij zijn daar fier op. Wat hier voorligt, is een zuivere oplossing. Wij geven toe dat hierover is onderhandeld. Men zou kunnen verwijten, wat ook gebeurt, waarom die splitsing niet parlementair werd afgehandeld. Collega’s, wij hebben dat in eer en geweten en met overtuiging tijdens de vorige legislatuur geprobeerd. Vandaag lijkt de oplossing die voorligt voor BHV een akkefietje, een fait divers. Collega’s, hier is wel een federale regering midden in de storm van de economische crisis over gevallen. Hier heeft men in een halve eeuw nooit dat aartsmoeilijke dossier deftig op de sporen gekregen. Wij hebben daar één keer onze tanden op stuk gebeten, maar nu wel besloten door te bijten.
Ik meen dat voor wie doorbijt de oplossing nooit onmogelijk is.
Dit resultaat mag u vergelijken en bekijken, naast de Egmont- en Stuyvenbergakkoorden leggen of het bijna-akkoord van 2007 na de Vollezele-gesprekken, en u zult moeten toegeven dat dit voor Halle-Vilvoorde het best mogelijke akkoord ooit is.
Ik zal een onverdachte bron aanhalen die deze stelling op 16 september 2011 heeft bevestigd. BHV is iets voor het werkvolk, maar ik citeer toch een professor, Bart Maddens, die zei: “Het bereikte akkoord is een aangename verrassing omdat er geen grote toegevingen in zitten. Dit akkoord sluit te dicht aan bij de nota-De Wever om van een kaakslag te spreken.”
Collega’s, alles zou inderdaad zuiverder kunnen zijn wanneer men dit land helemaal splitst. Het Vlaams Belang is daarin duidelijk geweest. Zij wensten met niemand te praten, tenzij met zichzelf, omdat zij de hele boel willen splitsen.
Ik heb dat citaat niet nodig als verschoning. Ik gebruikte zijn citaat omdat hij daarin bevestigde wat ook u hebt bevestigd, namelijk dat het een zuiver splitsingsakkoord is. Wij zitten daar niet met een verborgen agenda. Ik weet dat er verkiezingen op komst zijn. Ik weet dat voor sommigen het hele land mag ontploffen, maar zij zeggen dat niet omdat de kiezer dat niet wil. En om de kiezer ter wille te zijn, houden zij de kiezen op mekaar. Wij hebben geen beschreven achterkant van dat blad. Wij hebben er onze kiezen ingezet en dit zet Halle-Vilvoorde op nieuwe sporen.
Het voorstel van de meerderheid is zuiver, eenvoudig en transparant, zoals dat goede wetgeving past.
Ik denk dat de Europese, federale en Vlaamse vraag om het voor de burgers doorzichtiger te maken terecht is. Ik denk dat wij hiermee zelfs voor Vlaanderen een goed voorbeeld geven. Daarom kan dit pakket op de steun van de volledige Vlaamse regering rekenen.
Dit voorstel zorgt ervoor dat de grijze zone rond Brussel opklaart. Ons probleem was dat er bij federale verkiezingen over de schutting van Halle-Vilvoorde werd geklommen om hier groenten te planten en daarna weer weg te wezen. Dit was voor de Franstaligen een beetje de Comme Chez Soi van Brussel.
Welnu, in de 29 Vlaamse gemeenten van Halle-Vilvoorde zullen voortaan geen Franstalige kopstukken meer kandidaat kunnen zijn. Dat is de reden waarom wij daarop hebben gereageerd. Voor de 6 faciliteitengemeenten verandert er niets. Zij blijven integraal Vlaamse gemeenten. De stemmen die naar Brussel gaan, bezwaren het resultaat van Halle-Vilvoorde niet.
Toegegeven, ten opzichte van Brussel is die splitsing vrij categoriek en zuiver, maar Vlaams-Brabant kan ook niet blijvend depannagegebied zijn en de electorale Touring Wegenhulp van dit land blijven. Wij zijn dat al vijftig jaar en zijn niet van plan om dat de volgende jaren te blijven.
Wij laten Brussel niet los. Ik hoop dat wij dan ook de steun krijgen van iedereen die zich vandaag Brusselofiel noemt, want daardoor wordt voor de Europese, internationale en bindende rol van Brussel in extra middelen voorzien, ook wat betreft veiligheid, mobiliteit, taalpremies.
Dat is wat in Vollezele — en de wind komt in het Pajottenland dikwijls uit het westen — tijdens het weekend van 3 en 4 juli in Villa Hellebosch, op het terras met de blauweregen en de zolderverdieping, met de prachtige zwarte vleugelpiano en met de Ronde van Frankrijk op de achtergrond, op tafel is gelegd, mijnheer Jambon. Daar is overeengekomen, en ik citeer letterlijk uit het gesprek dat daar heeft plaatsgevonden: “Elio, ik weet dat voor jullie niks kan zonder centen voor Brussel.”
Op die lijn zijn wij voortgegaan.
02.30 Jan Jambon (N-VA): Mijnheer Doomst, u hoeft over Vollezele niet zo geheimzinnig te doen, neem de nota-De Wever, daarin staat tot welk bedrag wij bereid waren. Daarin staat echter niet het bedrag waartoe u bereid was en op basis waarvan u een akkoord bereikt hebt en dat het drievoud daarvan is. Dat is het verschil tussen u en ons.
02.31 Michel Doomst (CD&V): Mijnheer Jambon, dat is inderdaad het onderscheid tussen ons, u begint met dingen, u durft een beetje, u denkt een beetje, maar u durft het nooit te doen. Dat is uw probleem.
Wij hebben respect voor Brussel gevraagd. Tijdens de discussie over het gerechtelijk arrondissement werd hier ook respect gevraagd voor de magistraten.
02.32 Ben Weyts (N-VA): Mijnheer de voorzitter, mijnheer Doomst, afgezien van de grootte van het bedrag, dat een schijntje was, waren ook de bestemming en de koppeling belangrijk. U hebt het over taalpremies, maar de taalwetgeving moet niet worden nageleefd. Vandaag is dat nog steeds het geval, de taalwetgeving wordt in Brussel niet nageleefd. Maar u gaat wel taalpremies geven opdat ze zouden blijven voortdoen met de niet-naleving van de taalwetgeving.
U zult in de nota-De Wever lezen dat er daar een koppeling gemaakt wordt. U kunt in de nota-De Wever lezen dat er een koppeling gemaakt wordt tussen extra geld voor Brussel en institutionele en bestuurlijke hervormingen. Dat kunt u allemaal lezen en het zou getuigen van intellectuele eerlijkheid mocht u dat ook toegeven.
Michel Doomst (CD&V): Ik hoef dat niet te lezen, wij gaan proberen daaraan wat te doen op het terrein.
Ik was gekomen aan het feit dat u respect hebt gevraagd voor magistraten. De commotie zal in oktober wellicht opnieuw oplaaien in de faciliteitengemeenten, met rondzendbrieven en benoemingen van burgemeesters. Doch, in de nieuwe afgesproken fasering, door die gerespecteerde magistraten, zal die carrousel tijdig worden stopgezet. De algemene vergadering van de Raad van State, die hier soms wordt vernederd als zijnde een veredelde kaartersclub, heeft tot op heden ook Vlaamse decreten naar waarde geschat. Die zullen noch door het Grondwettelijk Hof noch door de Raad van State naar de prullenmand worden verwezen.
Voor ons is de rondzendbrief-Peeters trouwens heel belangrijk. Daar raakt men aan het wezen van de faciliteiten. Die heeft even op de visspaan gelegen, maar wij hebben die terecht snel van dat vuur gehaald, omdat Vlaanderen daaraan zijn handen zou hebben verbrand.
Halle-Vilvoorde komt met deze voorstellen eindelijk weg uit die jarenlange omknelling. Wij krijgen nu eindelijk het respect – dat is het sleutelwoord – dat ook die streek naar kieskringen en veiligheidsbeleid in zijn eigen taalgebied verdient. Wij kunnen bouwen – Vlaanderen is niet alleen een uitroepingsteken maar ook een werkwoord – aan een eigen identiteit van de streek. Er komt eindelijk duidelijkheid dat Halle-Vilvoorde niet enkel de veranda van Brussel moet zijn, maar na de eigen provincie ook op die andere domeinen eindelijk baas in eigen huis is.
Daarom is deze regeling een beetje streng, maar rechtvaardig. Er komt immers inderdaad geen uitbreiding van Brussel, geen vierkante centimeter. Er komt ook geen corridor. Er komt geen federale kieskring. Er komt geen andere regeling dan de Grondwettelijke modaliteiten van de zes. Er komen geen modaliteiten voor de negenentwintig niet-faciliteitengemeenten. Er is geen initiatiefrecht voor de Franse Gemeenschap in de zes: geen nieuwe bibliotheken, geen nieuwe culturele centra, geen wijziging aan de regelgeving van de inspectie op de scholen, geen wijziging aan de taalwetgeving, geen wijziging van de rondzendbrief-Peeters, geen Brussel als derde Gewest, geen zomaar benoemde burgemeesters en geen geratificeerd minderhedenverdrag.
Rita De Bont (VB): Mijnheer de voorzitter, ik denk dat de heer Doomst zich een beetje van wetsvoorstel vergist. Wat hij opsomt, was allemaal verzekerd in het wetsvoorstel dat door alle Vlaamse partijen was voorgelegd, het wetsvoorstel waarvan de heer Doomst had gezegd dat hij zich eraan zou houden.
Mijnheer Doomst, u hebt aan uw kiezers beloofd dat u zich aan dat wetsvoorstel zou houden, waar ook mijn partij het over eens was, waar alle Vlaamse partijen het over eens waren. De Vlaamse partijen hebben gezegd dat er daarover niet onderhandeld mocht worden en dat er geen prijs voor moest worden betaald.
Wat nu voorligt, is niet het wetsvoorstel dat u nu als zuiver en zonder prijs wilt verkopen aan uw kiezers.
02.35 Jan Jambon (N-VA): Mijnheer Doomst, u hebt nu opgesomd wat er allemaal niet in het akkoord zit. Wij hebben tijd vandaag. U kunt nog doorgaan. Zo kunt u uw opsomming aanvullen met: geen verbod op het Nederlands in Vilvoorde, geen verplichte sterilisatie van de Vlamingen, geen bommen op Antwerpen. Wij kunnen het lijstje lang maken van wat er niet instaat.
Waar het ons om te doen is, is wat er wel in staat: die vijftien toegevingen om één ding binnen te halen. Daar is het ons om te doen.
02.36 Michel Doomst (CD&V): U fietst rond de kwestie.
Ik heb u letterlijk geciteerd. Het verschil is dat wij het tot een goed einde brengen. Wij geven dit voorstel een V-attest, en ik weet dat u de laatste tijd meer voor B-attesten bent. Wie zegt dat hij niet voor revolutie maar voor evolutie is moet hiermee kunnen instemmen.
De collega’s van de N-VA die door de kiezer gemandateerd waren om BHV op te lossen en niet om het moeilijker te maken hebben hiervoor in het Pajottenland de grondslag gelegd, maar zij kunnen hun kiezers toch niet zeggen: ‘Wij zijn eigenlijk tegen de splitsing en wij hebben tegen de splitsing van BHV gestemd’.
Ik weet echt niet met welk gemoed u straks op reis zult vertrekken. Dit is vloeken in de Vlaamse kerk.
Collega’s, ik voel dat u goesting hebt om in de boterham te bijten. Doe het! Overwin uw voedselvrees want het begint op anorexia te gelijken. Hij ligt voor u maar u hebt geen goesting om erin te bijten. Vlaams-Brabant wacht op u. U hebt nog 24 uur bedenktijd. Wij zullen nu BHV splitsen.
