Vandaag stelde de Vlaamse Gemeenschapscommissie (VGC) haar nieuwe beleidsverklaring voor de periode 2020-2021 voor, maar volgens CD&V-parlementslid Bianca Debaets schort daar toch nog het een en ander aan. “Dit College heeft het altijd maar over het belang van een transversale aanpak en kondigde dat aan als een prioriteit in de regeerverklaring, maar deze tekst duidt juist op een verkokering van het VGC-College”, klinkt het.
Hoewel Debaets wel enkele positieve punten opmerkt en enkele nieuwe VGC-initiatieven steunt, zoals de strijd tegen onbetaalde schoolfacturen, de strijd tegen eenzaamheid, of psychologische bijstand voor zorgverleners, zijn er talloze aspecten waarin de tekst tekortschiet.
“De plannen voor opgroeien, het leven en de zorg in Brussel zijn vaag en ondermaats. De plannen voor onderwijs zijn daarentegen wel duidelijk en concreet”, duidt Bianca Debaets. “Een concreet voorbeeld: het bevoegde Collegelid besteedt twee regels aan de plannen voor het sportbeleid. In tijden waarin jongeren meer nood hebben aan zich kunnen uitleven, heeft Smet blijkbaar geen nieuwe voorstellen of ideeën.”
Ook is Debaets verbaasd over het totaal ontbreken van plannen rond de Nederlandskundigheid van de zorg. “We weten allemaal dat Nederlandstaligen in de hoofdstad moeilijk toegang hebben tot zorg in hun taal. Waarom wordt hier niets rond gedaan? Bovendien is het nog wachten op het meerjarenplan. Ik weet dat de omstandigheden de afgelopen maanden verre van ideaal zijn geweest om dat tot in de puntjes te kunnen voorbereiden, maar we kijken er wel naar uit aangezien dat toch een fundamenteel onderdeel van het beleid vormt. Hopelijk krijgen we daar dus snel zicht op.”
Er zijn echter ook nog andere zaken die enige verduidelijking verdienen volgens het VGC-raadslid. “Qua kinderdagverblijven ben ik tevreden dat er enerzijds een studie is besteld, maar tegelijkertijd ben ik verbaasd dat het Collegelid wel een voorafname doet van waar er een uitbreiding moet komen. Wat is dan nut van een dergelijke studie? Na één jaar zijn er maar bitter weinig extra kinderplaatsen gecreëerd. Collegevoorzitter Van den Brandt zal een tandje mogen bijsteken, wil ze het ritme van de vorige legislatuur bijhalen”, vervolgt Debaets. “In de nieuwe beleidsverklaring worden geen duidelijke engagementen opgenomen, en dat is toch wel jammer. Zonder die duidelijke krijtlijnen doet men maar wat en riskeert het beleid in aankondigingspolitiek te verzanden, terwijl de situatie op het terrein duidelijk de noodzaak aan capaciteitsuitbreidingen aantoont.”
Verkokering en afwezigheid van het middenveld
Wat volgens Debaets nog het meest betreurt, is de totale verkokering van de nieuwe beleidsverklaring en de beperkte interesse voor samenwerking met het maatschappelijk middenveld. “Op alle niveaus valt te horen dat een transversale aanpak de beste manier is om effectief resultaten te kunnen boeken. Dat is ook logisch, aangezien de meeste dossiers wel over verschillende bevoegdheden heen gaan. En toch lijkt het er hier sterk op alsof alle Collegeleden gewoon los van elkaar een eigen stuk tekst hebben geschreven en men die verschillende delen achteraf gewoon blindelings aan elkaar geplakt heeft.”
“Tenslotte stel ik toch verbaasd vast dat de Collegeleden maar beperkt willen samenwerken met organisaties en zich vooral rechtstreeks willen richten naar de burger”, besluit Debaets. “De sterkte en meerwaarde van de VGC bestaat er juist in om middenveldorganisaties te ondersteunen en synergiën op te zoeken.”
