De coronaquarantaine alleen moeten doorbrengen, is voor velen niet makkelijk. Sociale contacten en activiteiten met familie en vrienden vallen weg. Hoe ga je hiermee om? Steffi Beyaert uit Gavere vertelt ons hoe ze deze periode beleeft.
Taart voor opa
Steffi: “Ik ben altijd een familiemens geweest. Mijn familie is mijn nummer één. Mijn vader is een jaar geleden overleden. Toen dacht ik: ‘nu moet ik nóg meer genieten van mijn familie en vooral van de tijd met mijn grootouders. Dat ik hen nu niet kan bezoeken, is soms wel zwaar. Je wil nog zo veel herinneringen opbouwen samen met hen, want je weet nooit wanneer het moment komt dat dit niet meer kan.
Vorige week ben ik bij mijn grootvader geweest om taart aan zijn deur te zetten. Hij woont nog thuis, maar vergeet veel. Hij weet niet goed waarom er niemand bij hem thuis binnengaat en op afstand blijft aan de deur. Ik zei hem dat ik ziek was en daarom niet naar binnen kon. Een leugentje om bestwil. Corona begrijpt hij niet en vergeet hij snel. Terwijl gewoon ‘ziek’ zijn, wel iets is wat hij kent en kan onthouden.”
Nuttig voelen
Steffi: “Ik ben ervan geschrokken dat ik het zo zwaar zou hebben om alleen te zijn. Het is confronterend dat ik het mis om iemand bij mij te hebben. Normaal vul ik mijn tijd in met werk, politiek, het verenigingsleven en afspreken met vrienden of langsgaan bij familie. Nu blijft enkel mijn werk over. Ik werk bij de vakbond en de eerste weken van de quarantaine waren enorm hectisch. Ik had zo veel werk dat het mij niet lukte om ’s avonds tot rust te komen. Op een bepaald moment heb ik besloten om de lijn te trekken tussen werk en privé, want die liepen door het thuiswerk door elkaar. Je zit constant met jezelf tussen vier muren, dan moet je de knop kunnen omdraaien en zeggen: ‘oké, genoeg gewerkt. Nu is het tijd voor rust en ontspanning’. Om dingen te doen die je leuk vindt en waar je energie van krijgt.”
En energie die krijgt Steffi door zich als vrijwilliger te engageren voor ‘Radio GaGavere’. Deze lokale radio helpt mee contact te houden met elkaar, en mensen te ondersteunen die door omstandigheden geïsoleerd zitten. In deze ongewone tijden gaan ze daarom meer dan ooit op zoek naar verbondenheid tussen mensen in de straten, buurten en deelgemeenten van Gavere. Ze vertellen en delen verhalen met elkaar over het leven, wonen en werken in hun gemeente. Een van de activiteiten die daarbij werd uitgerold, is 'warme ramen'. Hierbij worden hartverwarmende boodschappen aangebracht op ondertussen meer dan 120 ramen van verschillende huizen doorheen Gavere. Steffi helpt daar graag bij mee.
Steffi: “Door mij hiervoor in te zetten, krijg ik tonnen energie en voel ik mij nuttig. Het zorgt bovendien voor verbinding, waardoor je niet het gevoel hebt alleen te zijn. Van op een afstand zie je andere mensen, waarvoor je iets kan betekenen. Zulke momenten zijn belangrijk voor mij om deze periode door te komen.
Sommige mensen durven er als alleenstaande soms niet goed voor uitkomen dat ze zich niet altijd top voelen. Je hoeft daar niet mee in te zitten. Ken je vrienden die ook alleen zijn? Bel hen even op. Ik bel zelf regelmatig met vriendinnen die single zijn. Je zoekt op die manier verbinding met mensen die hetzelfde doormaken. Die weten wat het is om alleen te zijn. Die jou even hard nodig hebben als jij hen. Dat geeft courage om vol te houden, omdat je weet dat je niet de enige bent.”
Knuffels voor familie
Het vooruitzicht naar het einde van de quarantaine doet Steffi alvast dromen. Ze weet perfect wat het eerste is dat ze zal doen: haar oma, opa en mama een dikke knuffel geven.
Steffi: “Die knuffels mis ik enorm. Ik ben een enorme knuffelaar en heb wel mijn affectie nodig, vooral omdat ik die thuis niet heb. Dan moet ik die ergens anders zoeken hé (lacht). Natuurlijk kijk ik er ook naar uit om opnieuw af te spreken met vriendinnen. Gezellig iets gaan eten en drinken. Gelukkig is het goed weer. Daar trekken we ons aan op.”
