Afscheid van een ware troubadour

Met het overlijden van Miel Cools (78) verliest Vlaanderen een van de boegbeelden van de Vlaamse kleinkunst. Het hoogtepunt van zijn succes lag in de jaren 60 en 70, net zoals dat van andere kleinkunstenaars als De Elegasten, De Vaganten en vele anderen. Miel Cools laat  o.m. geïnspireerd door Toon Hermans, Jules De Corte en Georges Brassens pareltjes na als “Boer Bavo”, “Er was een tijd”, “De Soldaat”, “Houden van” en “De Troubadours”. Mede op tekst gezet door schrijvers als o.m. Jaak Dreesen, Louis Verbeeck en Bert Carrein, met wie hij een liefde voor de Nederlandse taal deelde.
Het is in die voetsporen van de ware troubadour dat Miel Cools zich een weg baande door de geschiedenis van het Vlaamse chanson. Meestal solo, met zijn klassieke gitaar, rondtrekkend als een bard, zonder pretentie en “ademend op klank”, zoals hij zei. 
Het moet voor hem dan ook een ontroerend moment geweest zijn toen hij recent zijn beste werk in een liedjesboek verzamelde en jonge Vlaamse zangers als Amaryllis, Rosbos en Berlaen aan sommige van zijn liedjes hun interpretatie gaven. Het lijkt erop alsof zijn muzikale nalatenschap in goede handen is. Het is voor die erfenis dat we Miel Cools altijd dankbaar blijven.
Langs deze weg wens ik dan ook mijn innig medeleven te betuigen aan de familie.